ภายในห้องเงียบงันหลงเหลือเพียงเสียงลมหายใจกับสายตาตัดพ้อของวายุ ไอรดามองผ่านอย่างไม่เก็บมาใส่ใจ ตำรวจลากมิราไปแล้ว คนต่อไปก็วายุนี่แหละ เขาเป็นตัวต้นเหตุในหลาย ๆ เรื่อง
“ผมทำผิดอะไร ทำไมถึงทิ้งกันง่าย ๆ ต้องการอะไรบอกมาเลยไอ” เขาพอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนดีอะไรมากมายนัก หลายอย่างก็เอาเปรียบไอรดาไม่น้อย
ที่เขาถามเพราะอยากรู้ว่าต้องเริ่มปรับจากตรงไหน เพียงไอรดายอมบอก เขายอมได้ทั้งนั้น
“ผิดที่คุณเห็นไอเป็นของเล่นไง ถ้าไอจะทำแบบเดียวกับที่คุณทำ มันผิดเหรอ” หญิงสาวกอดอกถามวายุ การกระทำของเขาชัดเจนมาตั้งแต่ต้น ผู้หญิงอย่างเธอไม่ได้มีความสำคัญสำหรับเขาหรอก
อาการเป็นเดือดเป็นร้อนนี้ วายุแค่เสียหน้าและยังไม่ทันเบื่อเท่านั้น ความหลงใหลยังคงมี เขาถึงได้แสดงความหึงหวงออกมา ถ้าตอนนี้เธอทำตัวโง่งมรอเขาเงียบ ๆ แบบเดิม จุดจบคงไม่เปลี่ยนแปลง
“ผมขอโทษไอ เราเปิดตัวคบกันไหมหรือจะหมั้นเลยก็ได้ อย่าทำแบบนี้
