บทที่ 21
สองมังกรหวนคืนถิ่น...
ค่ำคืนเงียบสงัด
บนโรงเตี๊ยมชั้นสอง
ที่ห้องริมหน้าต่างมีบุรุษผู้หนึ่งนั่งเหม่อมองดวงจันทร์พลางยกหยกสีนิลสองชิ้นที่สลักลวดลายมังกรล้อมรอบอักษรค่ำว่า'ฉิน'ตัวใหญ่
'คงถึงเวลาแล้วสินะ...'
"หลี่จงเจ้าทำอะไรอยู่" หลี่เจี๋ยเดินเข้ามาในห้องที่พักร่วมกันในคืนนี้ด้วยรอยยิ้มทะเล้นในแบบของตน
"เจ้ามักถามเสมอ..ว่าใครคือบิดาของพวกเรากัน"หลี่จงเอ่ยขึ้นถามกลางความมืดมิดมีเพียงแสงจันทร์สาดส่องลอดทางหน้าต่างสลัวซ่อนเเวตาขื่นขมที่ต้องรับรู้ชาติกำเนิดมาตลอดแต่มิสามารถทำอันใดได้
"เจ้า..เจ้า..กำลังจะบอกสิ่งใดกับข้า"ริมฝีปากของหลี่เจี๋ยสั่นระริก กับคำพูดของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่น้องคลานตามกันมา ตลอดมาตั้งแต่เด็กจนเติบใหญ่คำถามนี้ค้างคาใจมาตลอด
รับ!!!
ป้ายหยกสีนิลถูกโยนมาให้หลี่เจี๋ยรับโดยไม่ได้ตั้งใจ
ดวงตาคมกริบมองดูหยกสีนิลในมือ ลวดลายมังกรล้อมรอบอักษรตัวใหญ่ มีอักษรตัวเล
