“คิดอะไรอยู่” ระหว่างทางกลับ เขาเห็นเธอเอาแต่นั่งเงียบ จึงอดถามไม่ได้
“เปล่าค่ะ” เธอตอบออกไป ทั้งที่ในใจกลับคิดอีกอย่าง
‘ก็คิดว่าจะเอาชีวิตรอดให้ผ่านพ้นไปแต่ละวันได้ยังไงน่ะสิ ฮือ…! จากนี้ไปชีวิตฉันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้วสินะ’ พริบพราวเอาแต่คิดเรื่องนี้ด้วยความกลัดกลุ้ม
“จะเปล่าได้ไง ก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอเอาแต่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด หรือว่าเธอปวดท้อง” การที่เขาวกกลับมาเรื่องนี้ ทำให้เธอหันขวับมามองตาขวาง ก่อนจะได้สติและรีบหลบตา เพราะคำว่ามาเฟียที่ดังก้องอยู่ในโสตประสาท
“ฉันก็แค่คิดว่า…” ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจนจบ รถก็โคลงจนแทบเสียหลักพร้อมกับเสียงปืนที่ดังตามมา!
ปัง ปัง ปัง….. เสียงปืนถูกกระหน่ำยิงติดกันหลายนัดมายังรถที่พวกเขานั่งอยู่ ในขณะที่เธอกำลังตกใจกลัวสุดขีด แขนข้างหนึ่งของเขาก็โอบกอดปกป้อง อีกข้างก็เอื้อมไปหยิบปืนที่แอบไว้ใต้เบาะ
“ไม่ต้องตกใจ มีฉันอยู่ตรงนี้ทั้งคน ไม่มีใครทำอะไรเ
