“ยังเย่อหยิ่งอวดดีเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ดี! ผมล่ะชอบคนแบบคุณจังเลยคุณเพลิง” รัฐมนตรีอธิปหยักยิ้ม ถึงปากจะบอกว่าชอบ แต่สายตาที่มองมายังเจ้าของห้องกลับเป็นในทางตรงกันข้าม เพราะแทนที่เพลิงจะลุกขึ้นมาต้อนรับทันทีที่เห็นรัฐมนตรีที่มีทั้งอำนาจและบารมีอย่างเขาเดินเข้ามา แต่รายนั้นกลับนั่งเฉย ไม่แม้แต่จะยิ้มทักทายด้วยซ้ำ ต่างกับพริบพราวที่กำลังตาโต ด้วยไม่คิดว่าแขกที่เขาพูดถึงจะเป็นรัฐมนตรีชื่อดังคนนี้ แล้วก็ยิ่งตาโตขึ้นเพราะเสียงห้วนๆ ของเจ้านายเธอ
“เข้าเรื่องเลยดีกว่า ผมยังมีงานอื่นต้องทำ”
“ฮ่าๆๆ ใจร้อนเสมอเลยนะ ทำไมเราไม่ให้คนอื่นออกไป แล้วคุยกันแค่สองคนล่ะ เผื่อว่าเราจะได้รื้อฟื้นความหลังกัน” อธิปเลิกคิ้วหยั่งเชิง
“หึ! แน่ใจเหรอว่าอยากให้ผมรื้อฟื้น ไอ้ผมมันประเภทความจำดีซะด้วยสิ ใครทำอะไรไว้ ผมจำได้หมด โดยเฉพาะ…เรื่องเมื่อหกปีที่แล้ว อ้อ! ส่วนเรื่องที่จะคุยกันแค่สองคน ผมว่าท่านอย่าเสี่ยงจ
