“ไอ้เวร! เงินไม่ใช่น้อยๆ เวลาแค่นั้นมันจะไปทันอะไร แกตั้งใจจะโกงฉัน กูจะฆ่ามึง ไอ้สารเลว_เอาบริษัทกูคืนมา” อรรณพโกรธจนระงับสติอารมณ์ไม่อยู่ จึงโถมตัวเข้าหา หมายจะเข้าไปทำร้ายเจ้าหนี้ให้หายแค้น แต่กลับถูกบอดีการ์ดเข้ามาล็อกตัวไว้ซะก่อน
“ปล่อยกู กูจะฆ่าไอ้สารเลวหน้าเงินนั่น ไอ้…” คนที่เต็มไปด้วยไฟโทสะตะโกนด่าสาดเสียเทเสีย แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนอย่างเพลิงสะทกสะท้านแต่อย่างใด
“เอ่อ…ท่านประธานคะ ฉันว่าท่านใจเย็นๆ ก่อนดีไหมคะ ไว้…” พริบพราวเห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาช่วยพูดกับท่านประธาน ไม่สิ อดีตประธานต่างหาก แต่ก็พูดไม่ทันจบ ฝ่ายนั้นก็ตวาดเสียงกร้าวกลับมา
“อย่าเสือก มึงก็พวกเดียวกับมัน นังแพศยา เห็นแก่เงิน นัง…” ด่ายังไม่ทันขาดคำ คนที่นั่งเฉยในตอนแรกถึงกับผุดลุกขึ้นพร้อมกับกระโจนตบเข้าใส่อีกฝ่ายทันที
“ผัวะ!” ใบหน้าของอรรณพหันไปตามแรงตบ พร้อมกับเลือดที่ไหลซิบข้างมุมปากและจมูก เมื่อเขาไม่ได้ตบด้วยมือ
