"อื้อ!!"
"ดีใช่ไหม? เจ้านี่อันเล็กแต่ว่าสามารถทำให้รู้สึกดีมากกว่าไวเตอร์เบทอีกนะ.."
ขาของเธอนั้นกำลังเกร็งเมื่อเขาสอดใส่บางอย่างเข้าไป ขนาดของมันไม่ใหญ่แต่แรงสั่นของมันรุนแรงมากทีเดียว
"อ้าขาออกหน่อยสิ พี่มองไม่เห็นเลยว่าเรากำลังรู้สึกดีแค่ไหน.."
"มะ..ไม่ไหวค่ะ!!"
"อ่า..อย่าพึ่งยอมแพ้สิ เป้าหมายวันนี้คือพี่จะทำให้เราหมดแรงจนลงไปด้านล่างไม่ไหว เรายอมแพ้ตั้งแต่พึ่งเริ่มแบบนี้พี่เสียใจนะ เพราะพี่มีของเล่นอีกหลายอย่างเลยล่ะ ที่จะเล่นกับเรา"
ซัมเมอร์คิดว่าการที่เขากำลังทรมานเธอนี้ ส่วนหนึ่งมันมาจากความหึงหวงในใจของเขา เธอปรือตาขึ้นมามองสบสายตาที่ร้อนแรงของพี่อดัม
"อยากให้พี่ใส่เข้าไปงั้นเหรอ?"
เธอพยักหน้าเบาๆ
เขาโอบกอดเธอเอาไว้ เป็นการโอบกอดที่แนบแน่นและแนบชิดจนเราแทบจะหลอมรวมกัน
"พี่น่ะ เลวร้ายกว่าที่เราคิดเอาไว้เยอะเลยนะ เมอร์จะไหวรึเปล่า? ถ้าเลือกอยู่กับพี่คนที่เจ็บปวดจะเป็นเมอร
