บ้านสวนของยายจันเป็นบ้านไม้เรือนไทย ไม่มีโต๊ะอาหาร เวลากินข้าวต้องวางอาหารไว้บนตั่งสี่เหลี่ยมขนาดกำลังดี ยายจันนั่งข้างแดนไทย อีกฝั่งตรงกันข้าม เป็นบัวชมพูกับไพลินนั่งคู่กันสองสาวทำกับข้าวเสร็จแล้วช่วยกันยกมาวาง อาหารหลายอย่างทั้งต้มผัดแกงทอด ทั้งบัวชมพูและไพลินชอบทำอาหารมาตั้งแต่เด็กๆ ทั้งสองสาวนิ่งมากมีเพียงเสียงของยายจันที่คุยกับแดนไทยเป็นเรื่องเป็นราว เหมือนยายเจอเพื่อนที่คุยกันถูกคอ บัวชมพูเออออไปตามมารยาท ส่วนไพลินนิ่งเงียบตลอดเวลาเช่นกัน
“เวลานี้ยังไม่ดึกมาก เดี๋ยวเรื่องเสื้อผ้าหนูพายพาคุณเขาเข้าไปในเมืองหาซื้อหน่อยนะลูก ห้างยังไม่ปิดหรอกมั้ง ที่บ้านเราไม่มีผู้ชายเลยไม่มีเสื้อผ้าสำรองไว้ ไปอีกนิดเดียวก็ถึงห้างแล้ว”
“ครับยายขอบคุณมากครับ ผมเลยมารบกวนหลายอย่างเลย”ปากเขาก็พูดกับยายจันแต่สายตามองไปที่ไพลินที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ก้มหน้าก้มตากินข้าวเงียบๆ แดนไทยนึกสนุกยิ่งหนีเขายิ่งอย
