บทที่ 11 คนเลว..

1315 คำ

“หึ ถ้าโดนลากไปข่มขืนคงถูกใจเธอละสิ” คำพูดถากถางยังคงดังสอดแทรกมาเป็นพักๆ “ค่ะ ถูกใจ แล้วยังไงคะ? มันไปหนักส่วนไหนของพี่ไม่ทราบ” กระแทกเสียง “ปากดี เมื่อกี้คงยังไม่เข็ด หรืออยากโดนอีกสักที” เค้นเสียงในลำคอ สายตาคมมองผ่านกระจก สะท้อนเงาคนตัวเล็กที่กำลังจ้องเขากลับ “เอาสิคะ โซ่จะได้รู้ไว้ว่าพี่ศิลาน้องชายฝาแฝดของพี่เวหา เป็นพวกชอบรังแกผู้หญิง เก่งเฉพาะกับคนไม่มีทางสู้ เอาสิคะ ตบเลย เก่งนักไม่ใช่เหรอ ขอแรงๆเน้นๆเลยนะคะ” คำพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัดกระตุ้นต่อมโมโห พร้อมเฉิดหน้ามองด้วยสายตากับรอยยิ้มท้าทาย แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเงียบไม่ยอมโต้ตอบ มีเพียงเสียงกัดฟันกับใบหน้าแดงลามลงมาถึงคอเท่านั้น “หึ ไงล่ะศิลา เก่งดีนักเงียบทำไมละคร้าบ” “มึงหุบปากไปเลย” กัดฟันพูดในลำคอ แต่หางตากลับเหลือบมองคนตัวเล็กที่ยังทำท่าท้าทายเขาอยู่ ..ผมไม่ได้อยากทำร้ายยัยเด็กโซ่นี้ แต่ที่พลั้งมือเพราะอารมณ์โมโหชั่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม