บ้าจริงไยต้องปวดปัสสาวะอีก แล้วนางจะทำเช่นไร ในแดนนรกมีที่ปลดปล่อยหรือไม่ หรือนางสามารถปลดทุกข์ตรงนี้ได้เลย
นางครุ่นคิดไปมาอยู่เช่นนั้น จวบจนกระทั่งรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วเมื่อหินก้อนใหญ่ก้อนนั้นยังทาบทับลงมาช่วงหน้าท้องของนางอีก
หนานอิงเริ่มขยับตัวและข่มใจให้สงบ เอ่ยออกมาด้วยเสียงขลาดเขลา
"ท่านยมทูตที่นรกแห่งนี้มีห้องปลดทุกข์หรือไม่"
เมื่อหนานอิงทำใจกล้าเอ่ยคำนี้ออกมาดูเหมือนว่าหินก้อนใหญ่ที่กำลังทับร่างของนางอยู่นั้นพลันขยับออกราวปาฏิหาริย์ หรือว่านี่คือสัญญาณลับในการปลดปล่อยคนจากขุมนรก หนานอิงจึงลองพูดคำนี้อีกครั้ง
"ข้าปวดปัสสาวะมีที่ให้ปลดทุกข์หรือไม่"
ครานี้นอกจากหินสองก้อนจะเคลื่อนห่างนางแล้ว หนานอิงยังได้ยินวาจาที่แสนจะน่ากลัวดังขึ้น
"หากเจ้าพูดอีกคำเดียว ข้าได้จับเจ้าโยนให้สุนัขป่ากินแน่"
หนานอิงในใจตระหนกวาบ แย่แล้วที่นี่หาใช่ปรโลกแต่มันเลวร้ายยิ่งกว่าเสียอีก นางยังนิ่งงันลืมว
