อ้ายเจิงคุยโวเล็กน้อย หนานอิงพลันยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเขายังสบายดีมิมีส่วนใดได้รับบาดเจ็บ
"เมื่อคืนขอบคุณท่านมาก เพียงแต่นอกจากเรื่องที่ข้าห่วงท่านยังมีเรื่องอื่นอีก"
"เรื่องอันใดหรือ"
หนานอิงยังไม่ทันได้พูด เสียงของคนผู้หนึ่งพลันดังขึ้น
"ตื่นขึ้นมาห่วงใยกันมากจนวิ่งมาถึงนี่ โทษของเมื่อคืนยังไม่ได้ชำระยังคิดทำความผิดซ้ำ"
ที่แท้เป็นหานเซียวที่ยืนตาเขียวอยู่ด้านหลัง เขาเดินว่องไวมาซ้อนหลังของหนานอิง นางเลี่ยงเขาแต่กลับถูกหานเซียวคว้าเอวของนางแล้วหอบนางขึ้นด้วยมือเดียว
"ท่านจะทำอะไรปล่อยข้านะ"
"หน้าที่ของเจ้าคือทำอาหาร ข้าหิวจนไส้กิ่วแล้วจงรีบไปทำครัวเสีย ตื่นมาเหตุใดวิ่งมาถึงนี่ ที่นี่มีศาลบรรพชนของเจ้าอยู่หรืออย่างไร น่าตีให้ตายนัก"
เสียงของเขาทั้งวางอำนาจทั้งข่มขู่ หนานอิงจู่ ๆ ก็รู้สึกไม่กลัวเขาแล้ว
"ข้าจะไปที่ใดท่านเกี่ยวอันใดด้วย ข้าหาใช่ทาสของท่าน"
"นี่เจ้ายังไม่รู้ตัวหรือ เจ
