หานเซียวบดเบียดริมฝีปากของนางอย่างบ้าคลั่งในขณะที่ลู่หนิงหวังได้ถอดอาภรณ์ของนางออกจนหมดแล้วเช่นกัน
แย่แล้ว หนานอิงคิดวิตกเมื่อจุมพิตของหานเซียวเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ หนานอิงเมื่อสักครู่ในการสอนลู่หนิงหวังนางทำสำเร็จแล้ว และนางรู้ตัวดีว่าแม้จะหนีก็คงจะไม่รอดเป็นแน่
นางจำต้องสอนหานเซียวอีกคน
สตรีผู้กล้าเช่นหนานอิงจึงเปิดปากขึ้น และเริ่มต้นไล้ลิ้นไปตามริมฝีปากของหานเซียว เมื่อเขาบดริมฝีปากลงมานางใช้มือดันเอาไว้ก่อนแล้วค่อย ๆ บรรจงทำเหมือนที่ทำกับลู่หนิงหวัง
ไล้ลิ้นอ่อนนุ่มไปตามริมฝีปากกระด้างอย่างช้า ๆ แล้วค่อยสอดลิ้นเข้าไปภายในอย่างอ่อนโยน
เมื่อบัดนี้หนานอิงกลายเป็นฝ่ายจู่โจมเขาแล้ว หานเซียวมีอาการไม่ต่างจากลู่หนิงหวัง เขาแข็งค้างไปทันใด ปล่อยให้นางจูบตนเองด้วยฝีมือที่ย่ำแย่ แต่กลับให้ความรู้สึกอันแสนหวานและตะลึงพรึงเพริดเป็นอย่างยิ่ง
ในขณะที่หนานอิงกำลังตั้งอกตั้งใจสั่งสอนหานเซียว
