จวบจนเติบโตเด็กทั้งสองกลายเป็นแม่ทัพที่ห้าวหาญชนะสงครามมานับครั้งไม่ถ้วน จนได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาทมอบตำแหน่งซู่อ๋องและอวิ๋นอ๋องให้และยังมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่และรองแม่ทัพที่มีกองทัพเจ็ดแสนอยู่ในมี
อีกทั้งยังทรงพระราชทานหยกขาวเนื้อดีหายากเป็นป้ายประจำตำแหน่งอ๋องทั้งสองคนอีก
แต่น่าเสียดายที่พวกเขาหาได้ยึดติดกับสิ่งนั้น กระทั่งป้ายหยกพระราชทานยังสามารถโยนทิ้งได้อย่างไม่ไยดี
เมื่อทำแผลเสร็จท่านหมอออกไปแล้วลู่หนิงหวังจึงเอ่ยขึ้น
"ฝ่าบาทคิดจะมอบสมรสพระราชทานให้เราสองคน แต่ข้าปฏิเสธไม่ต้องการแต่งกับผู้ใด อีกทั้งสตรีพวกนั้นล้วนเกี่ยวพันกับการเมือง ข้าไม่อยากเข้าไปเป็นหมากผู้ใดให้วุ่นวาย แต่ดูเหมือนว่าฝ่าบาทกำลังถูกเหล่าขุนนางกดดันอย่างหนัก ผู้ใดก็ล้วนต้องการนำสตรีมาเป็นเครื่องมือทำให้ตนเองเรืองอำนาจ ข้าไม่ต้องการพระชายาเช่นนั้นน่ารังเกียจสิ้นดี"
สิ่งที่อยู่ในใจของลู่หนิงหวังคือ ไม่ต้องการม
