ฝีมือของหนานอิงที่ได้รับการฝึกฝนมาจากลู่หนิงหวังโดยตรงย่อมดีจนหานเซียวพอใจ แต่ห่างจากลู่หนิงหวังมาหลายเดือน ท่าทางของนางก็ดูผิดเพี้ยนไปบ้าง
"การยิงของเจ้าดีแล้ว ตรงเป้าถึงเก้าในสิบแต่ข้อมือยังไม่นับว่าแข็งแรงเท่าใด เจ้าทำแบบนี้"
หานเซียวโอบนางจากด้านหลัง แล้วช่วยจัดท่าทางให้นางด้วยความตั้งใจ แววตาของเขาดูมุ่งมั่นไม่อ่อนข้อให้ เมื่อมือของนางอ่อนลงเขากลับใช้ไม้ตีโดยไม่ปราณี
"ให้แข็งแรงกว่านี้ ข้อมือยังนุ่มนิ่มเจ้าต้องฝึกยกถังน้ำให้หนักขึ้น"
หนานอิงไม่โอดครวญหานเซียวยังนับว่าอ่อนโยนกว่าลู่หนิงหวังอยู่มาก เขาสอนสิ่งใดนางก็จำใส่ใจและทำตามได้อย่างรวดเร็ว นับว่าก้าวหน้ามาก
ก่อนที่นางจะฝึกต่อ หานเซียวหยิบบางสิ่งออกมาจากสาบเสื้อด้านใน เขาดึงมือของนางมาพร้อมกับสวมสิ่งนั้นให้นางช้า ๆ หนานอิงมองดูเป็นถุงมือหนังสือดำคู่หนึ่ง
"ถุงมือคู่นี้จะช่วยถนอมมือของเจ้าไม่ให้ด้านชา และยังป้องกันไม่ให้เจ้าได
