เสียงตะโกนด่าทอดังออกมาจากตำหนักหลังในจวนซู่อ๋อง บ่าวสองคนเดินออกมาจากตำหนักนั้นด้วยใบหน้าบวมเป่งพลางสะอื้น เสื้อผ้าเลอะเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำแกงพวกเขาก้มหน้ารีบเดินจนกระทั่งชนกับคนผู้หนึ่งเมื่อเงยหน้าขึ้นต่างตกใจคุกเข่าลงทันใด
ซวยซ้ำซวยซาก
นี่คือความคิดของพวกนางทั้งคู่
ซู่อ๋องลู่หนิงหวังถูกบ่าวรับใช้ชนเข้าอย่างแรง เขาเองเห็นพวกนางแล้วไม่คิดจะหลบจึงยืนนิ่ง ๆ ให้พวกนางเดินมาชนและยังกล่าวข่มขวัญสตรีทั้งสอง
"เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ อยากตายหรืออย่างไร"
คนผู้นี้ใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพเซียน แต่วาจาร้ายกาจและไม่เคยโอนอ่อนแม้จะเป็นสตรี บ่าวทั้งสองก้มลงกับพื้นตัวสั่นงันงกแม้จะเอ่ยปากขอโทษยังไม่กล้า
อวิ๋นอ๋องหานเซียวผู้ที่เดินเคียงกันมาถึงกับหัวเราะดังลั่น
"พวกเจ้าไปเถิดจะคุกเข่าทำไมกันขัดหูขัดตาคนเข้ารังแต่จะถูกสังหารเพื่อคลายโทสะ"
"ขอบพระทัยท่านอ๋องเพคะ"
พวกนางกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือแล้วลุกขึ้นวิ
