"คุณชายหวังเขารังเกียจ กลัวว่าเจ้าจะยังพร่ำเพ้อถึงเขาอย่างไร้ประโยชน์อีก จึงฝากสิ่งนี้มาคืน หนานอิงผู้น่าสงสาร โถถูกถอนหมั้นว่าน่าอับอายแล้ว อดีตคู่หมั้นยังรังเกียจถึงขนาดส่งของคืนคงจะเจ็บปวดไม่น้อยใช่หรือไม่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
หนานอิงกำหยกแน่น ความเจ็บปวดพุ่งเข้าทิ่มตำหัวใจของนางจนพังทลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อาโจวเบิกตาโพลง นางส่ายหน้า
"ต้องไม่ใช่เรื่องจริงค่ะคุณหนู อย่าเชื่อเด็ดขาดนะเจ้าค่ะ คุณหนูอย่าเชื่อนะเจ้าคะ"
ก่อนออกจากวังซู่อ๋องและอวิ๋นอ๋องต่างไปเข้าเฝ้าโอรสสวรรค์เสียก่อน ทั้งนี้เพื่อป้องกันคนผู้นี้เรียกหาพวกเขาในยามที่ไม่อยู่ อย่างน้อยการมาบอกกล่าวเจ้าเหนือหัวด้วยตนเองก็เป็นการแสดงความจงรักภักดีประการหนึ่ง ทั้งเพื่อป้องกันผู้อื่นใส่ร้ายว่าพวกเขากำลังซุ่มกำลังคิดคดทรยศ
ซู่อ๋องลู่หนิงหวังและอวิ๋นอ๋องหานเซียว ได้รับแต่งตั้งให้เป็นโอรสบุญธรรมของฝ่าบาทตั้งแต่วันที่ถูกส่งไปชายแดน พระองค์ไม่พบ
