คิดได้ดังนั้นลู่หนิงหวังจึงพยักหน้า
"ก็ได้ แต่หากนางต้องการตายครั้งต่อไป เจ้าอย่าบังคับให้ข้าช่วยนางอีกก็แล้วกัน เข้าใจหรือไม่นี่คือโอกาสครั้งสุดท้ายของนางแล้ว"
ไวเท่าคำพูด เมื่อลู่หนิงหวังอนุญาตอ้ายเจิงรีบชักกระบี่ตัดเชือกที่มัดนางให้ห้อยหัวจนขาดทันใด ร่างของหนานอิงลอยละลิ่วลงสู่พื้น ลู่หนิงหวังไม่รู้ด้วยเหตุอันใดชักจูงใจจึงกระโดดรับร่างของนางเอาไว้อย่างนุ่มนวล
ลู่หนิงหวังวางหนานอิงลงบนพื้นกล่าววาจาร้ายกาจออกมา
"สตรีไร้สมองต่อไปหากเจ้าคิดฆ่าตัวตายอีกข้าไม่ช่วยเป็นแน่ จำเอาไว้ให้ดี"
เขาแกะนางออกจากตาข่ายเหมือนแกะปลาตัวหนึ่งอย่างไม่รีบร้อนนัก ทันทีที่หนานอิงเป็นอิสระ ลู่หนิงหวังกลับวางมือใหญ่ไว้บนหน้าท้องของนาง หนานอิงไม่มีแรงต่อกรกับผู้ใดแล้วรู้สึกวิงเวียนจนแทบจะอาเจียนออกมา
สุดท้ายไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้นางหันหน้าหนีเขาแล้วก้มหน้าลงบนพื้นคายเอาเศษอาหารที่แทบไม่มีติดท้องออกมาอย่างเอาเป็
