“แล้วอย่างนี้เราต้องไปส่งอคินกับน้องวาวไหม”
ใบหน้าสวยหวานดูกังวล ว่าที่เจ้าบ่าวดูเหมือนจะอยากกลับแล้ว ดูจากสีหน้าและแววตา ที่เหมือนอยากจะเขมือบว่าที่เจ้าสาวลงท้องนั่น
“เดี๋ยวไปส่งเอง ไหนๆพี่นินกับพี่รินก็ไม่อยู่แล้ว พวกเราแยกย้ายกันเถอะ ค่อยกินอีกทีวันแต่ง ไม่อยากให้มันดื่มเยอะอะ เดี๋ยวแม่งเมาค้าง วันจริงจะเข้าพิธีไม่ไหว”
แอลอาสาไปส่ง เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ขับรถมาเพียงลำพัง และก็เป็นเขาเองที่อาสาจะไปส่งมันตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน มันบอกว่าถ้าสภาพไม่น่าไหว ก็ลากมันไปทิ้งไว้ที่คอนโดได้เลย
“ตามนั้นนะ”
ใบหน้าคมคายมองคนข้างกายก่อนจะจับมือเล็กไว้แน่น ออกแรงลากเพื่อนตัวเองออกไปจากงานปาร์ตี้ เพราะมีเรื่องต้องคุยก่อนที่จะกลับไป ไม่อยากเสียเวลาคุยตอนงานแต่งเพื่อน และไม่อยากพลาดโอกาส กลัวว่าเธอจะไม่ยอมคุยด้วยหลังจากนั้น
“ฟรอสท์กับไวท์นี่ยังไงวะ?”
“ไม่รู้สิ ก็อย่างที่เห็น ต่างคนต่างความคิด กลับ
