23
อ่อนไหว (2)
ความกระอักกระอ่วนเกิดขึ้นจนแทบไม่มีใครมองหน้าใคร
กระทั่งเวลาผ่านไปหลายนาทีถึงได้เกิดเสียงกระแอมไอเบา ๆ ก่อนที่เสียงทุ้มห้าวของตนุธิปจะเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบเพื่อไม่ให้สถานการณ์ย่ำแย่ไปมากกว่านี้
“ไหนล่ะ ของที่สั่งไว้น่ะ” ตนุธิปเปลี่ยนอิริยาบถมาเป็นการกอดอกและกดสายตามองไปยังผู้เข้ามาใหม่
หลังจากที่กุ๊กพ้นขีดอันตรายและถูกนำตัวมายังห้องพักเขาก็สั่งการให้เลขาซื้อเสื้อผ้าและของใช้ผู้หญิงมาให้ แต่ก็ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะทำหน้าที่ได้รวดเร็วทันใจจนเปิดเข้ามาเจอช็อตเด็ดแบบนี้
“นี่ค่ะ ดาวซื้อมาเยอะเลย ครบทุกอย่างแน่นอนค่ะ” ดาวิกาเลขาสาวยิ้มเจื่อนแต่ก็ลนลานหยิบข้าวของที่เจ้านายสั่งมาส่งให้กับคนบนเตียง
“ของฉันเหรอคะ” กุ๊กทำหน้าตกใจและชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
“ใช่ค่ะ เสื้อผ้า ชั้นใน ผ้าอนามัย ของใช้ต่าง ๆ ฉันซื้อมาหมดเลยค่ะ เผื่อว่าคุณจะได้ใช้”
“ถึงว่า...หมดไปแปดหมื่น” ตนุธิปเอ่ยขึ้นมา
