06 โล่งใจ
1704 คำ
06
โล่งใจ
อีกด้าน
ร่างสูงตระหง่านก้าวเข้ามาในตัวร้านสังสรรค์โดยมีลูกน้องคนสนิทเดินตามติดอยู่ด้านหลัง เขากวาดสายตามองรอบร้านเล็กน้อยเพื่อดูความเรียบร้อย แต่ก็ต้องชะงักกึกเมื่อปะทะเข้ากับร่างสูงของใครคนหนึ่งที่ยืนพิงกำแพงสอดมือเข้ากระเป๋าด้วยท่าทางยียวนกวนเท้ามากที่สุด
“ไง เพื่อนรัก” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยขึ้นพลางหยัดยิ้มที่มุมปาก
ดวงตาคมปลาบเพ่งมองบุคคลตรงหน้าก่อนที่ริมฝีปากจะบิดโค้งน้อย ๆ และสาวเท้าเดินเข้าไปหาคนทักทาย
“ไอ้ห่า! นึกจะมาก็มานะมึงอะ หายหัวไปไหนมาซะตั้งนานวะ” ตนุธิปเดินเข้าไปกระแทกไหล่และตบเบา ๆ ที่ศีรษะของคนตรงหน้าด้วยความดีใจและตกใจในเวลาเดียวกัน
“กูก็ต้องกลับไปทำงานทำการดิวะ นี่ก็เพิ่งกลับมาจากฮ่องกงเนี่ย เท้าเหยียบประเทศไทยปุ๊บก็มาหามึงเลย ไงวะ ซึ้งใจไหมเพื่อนรัก”
“คุณออสติน สวัสดีครับ โห ไม่ได้เจอกันเกือบเดือนเลย หล่อขึ้นนะครับเนี่ย” เดย์ทักทายเพื่อนเจ้านายก่อนจะเดินแยกออกมาจัดเตรียมเครื่องดื่มและพื้นที่ส่วนตัวเนื่องจากรู้ดีว่าเจ้านายของเขาน่าจะนั่งดื่มกับเพื่อนจนถึงเช้าแน่
“แล้วนั่นใครวะ” ตนุธิปไม่ได้ซึ้งใจกับคำพูดของเพื่อนเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจมากินเหล้าฟรี แต่ทว่าสายตาของเขากลับมองเคลื่อนผ่านไปยังบุคคลด้านหลังที่กำลังนั่งตัวงอทำท่าเบื่อโลก ซึ่งอีกฝ่ายก็กำลังกดมองเขาที่ยืนอยู่ตรงนี้ด้วยเช่นกัน
“น้องกูเอง เวย์ เวย์คิน ลูกชายของลุงเวลที่กูเคยเล่าให้ฟัง...ไอ้เวย์มึงมานี่ นั่งทำหอกไรวะ” ออสตินเดินเข้าไปลากคอเสื้อน้องชาย เห็นอาการเฉาตายก็ส่ายหน้าระอาจนอยากสวนหมัดให้ได้สติ
“หวัดดีเฮีย หิวเหล้าว่ะ” เจ้าของชื่อเวย์คินพยักหน้าทักทายเพื่อนพี่ชาย
“มึงก็เปิดร้านแข่งกูไม่ใช่หรือไง ทำไม่ไม่ไปแดกเหล้าร้านตัวเองวะ” ตนุธิปพูดเสียงเข้ม แต่ก็ไม่ได้จริงจังนัก ซ้ำยังเดินนำขึ้นไปยังชั้นบนที่เขามักจะปิดโซนไว้เพื่อความเป็นส่วนตัวบ่อย ๆ
เขารับรู้เรื่องราวจากออสตินเพื่อนสนิทอยู่บ้างว่าเวย์คินน้องชายที่แทบไม่ต่างจากน้องแท้ ๆ นั้นเป็นลูกชายของมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลในฮ่องกง อีกทั้งก็ยังเปิดร้านสังสรรค์เหมือนกันกับเขาแต่ก็อยู่คนละเขตจึงไม่ได้ทับที่ทับทางแย่งลูกค้ากัน
“ร้านเฮียสวยนะ แต่ร้านผมสวยกว่านี้เยอะ สนใจไปกินเหล้าที่ร้านผมป้ะ”
“เหอะ...” คนตัวโตแค่นหัวเราะเบา ๆ และมันก็เป็นจังหวะที่ลูกน้องคนสนิทเดินมาวางขวดเหล้าและแก้วลงบนโต๊ะพอดี
“กูขอประเดิมก่อนเลยแล้วกัน” ออสตินหยิบขวดเหล้าขึ้นมารินเทใส่แก้วของตัวเองแล้วกระดกดื่มเพียว ๆ จนหมดรวดเดียว
จากนั้นเขาถึงบริการให้กับเพื่อนและน้องชาย ก่อนจะยกชนประสานซึ่งเป็นอันว่าการดื่มสังสรรค์ของสามคนได้เริ่มต้น ณ บัดนี้
ทั้งสามคนพูดคุยและดื่มกินกันจนเหล้าพร่องไปมากกว่าครึ่งขวด หากแต่มันยังไม่ได้ทำให้คนคอทองแดงอย่างพวกเขารู้สึกมึนเมาเลยสักนิด
“ไอ้เวย์ มึงจะไปไหนวะ” ออสตินจับแขนน้องชายเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหยัดตัวขึ้นยืน
“ปวดฉี่ ห้องน้ำอยู่ไหนวะเฮีย”
“ก่อนถึงบันได แต่ถ้าอยากเจอสาว ๆ เยอะก็ต้องไปเข้าข้างล่าง” ตนุธิปเป็นคนให้คำตอบ ความจริงแล้วชั้นสองมีห้องน้ำอยู่เหมือนกัน แต่เขาเองก็อยากแนะนำให้น้องชายเพื่อนได้ลงไปเจอสาว ๆ สวย ๆ ในร้านบ้างเผื่อจะได้อะไรติดมือกลับไป
“มันมีเมียแล้ว” ออสตินเอ่ย แต่ไม่นานก็เอ่ยซ้ำขึ้นอีกที่ทำเอาคนฟังถึงกับหลุดหัวเราะพรืด “อ้อ...ลืมไปว่าเลิกกันแล้ว ถูกสาวเทมา นี่แหละสภาพหมาถูกทิ้งของจริง มึงดูเอาไว้นะไอ้ต๊อด”
“ถูกทิ้งห่าไรเฮีย พูดไปเรื่อย!” เวย์คินโมโหหน้าแดง แต่พอหาคำเถียงไม่ได้ก็ก้าวตึง ๆ เดินออกไป
“เฮ้ย น้องมึงลงไปเข้าห้องน้ำข้างล่าง ไปหาสาวเหรอวะ” ตนุธิปมองตามไปก็เห็นว่าเวย์คินเดินลงบันไดไปยังชั้นล่าง
“มันเดินลงไปงั้นแหละ แต่เอาเข้าจริงแม่งไม่สนใจใครหรอก ไอ้ห่านี่มันยังไม่ลืมคนเก่า”
“แปลว่าฝังใจจริง ๆ สินะ”
“เออ แต่น้องกูมันเหี้ยด้วยแหละ สภาพถึงได้หมาแบบนี้ไง มึงเองก็อย่าเป็นเหมือนมันแล้วกันไอ้ต๊อด กูเป็นห่วง”
“โถ...ไอ้เหี้ย ห่วงตัวเองก่อน น่าสมเพช!”
“ไอ้ควาย!”
“มึงสิควาย ไอ้ระยำ”
สองหนุ่มจิกกัดด่าทอกันจนเนื้อพรุนแสบสัน แต่มันก็ตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะและกอดคอกันกินเหล้าอยู่เหมือนเดิม!
“คุณออสตินครับ! น้องชายคุณออสตินเหมือนจะมีเรื่องน่ะครับ! ช่วยลงไปดูหน่อย” เดย์รีบเดินเข้ามาด้วยท่าทางหอบเหนื่อยสีหน้าเป็นกังวล
พานทำให้ทั้งออสตินและตนุธิปที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับร้อนรนตามไปด้วย
“กับใคร” เจ้าของร้านเอ่ยถาม
“ไอ้นายครับนาย น่าจะทะเลาะเรื่องผู้หญิง”
“ฮะ?” ออสตินถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อรู้ต้นเหตุของเรื่อง
“เดี๋ยวกูไปดูเอง มึงอยู่นี่แหละ” ตนุธิปตบไหล่เพื่อนเบา ๆ หลังจากอาสาไปดูสถานการณ์เอง
เขาอยากรู้ว่าเรื่องเกิดขึ้นที่อะไร แล้วผู้หญิงที่ว่านั้นจะใช่ ‘เธอคนนั้น’ หรือเปล่า
“ทางนี้ครับนาย ตามผมมาเลยครับ” เดย์ก้าวเร็ว ๆ เดินนำไปยังชั้นล่างซึ่งเป็นที่เกิดเหตุ
มันเป็นบริเวณหน้าห้องน้ำ และเพียงก้าวเข้าไปเขาก็เห็นผู้ชายสองคนที่กำลังยืนประจันหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร และถัดไปด้านหลังนั้นก็เป็น ‘เธอคนนั้น’ คนที่เขากำลังนึกถึงจริง ๆ
“เฮ้ยไอ้เวย์ ทำไรวะนั่น” ตนุธิปเดินแทรกเข้าไปอยู่ตรงกลางระหว่างน้องชายเพื่อนและคนรุ่นน้องอย่างนาย หากแต่สายตาของเขาก็ไม่วายจับจดมองไปยังใบหน้าสวยของหญิงสาวผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ “อ้าวไอ้นาย มากับเพื่อนเหรอวะ”
เขาแสร้งทักทายและทำทีไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร และเพียงอีกฝ่ายเห็นหน้าเขาก็ถึงกับจืดเจื่อนหน้าถอดสีไปฉับพลัน
“เฮียต๊อด...หวัดดีครับเฮีย ผมมากับเพื่อน นั่งกันอยู่โต๊ะข้างล่างครับ” นายยกมือไหว้คนอายุมากกว่า ท่าทางของเขาผ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด และแน่นอนว่าเขาเกรงกลัวคนที่เข้ามาใหม่มากจริง ๆ
“แล้วนี่มีไรกันวะ” ตนุธิปถามและหันมองคนสองคนอย่างเอาคำตอบ
“เปล่าครับเฮีย นี่ผมพาแฟนมาเข้าห้องน้ำ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” นายตอบเสียงสั่น จากนั้นก็คว้าแขนของแฟนสาวและออกแรงดึงรั้งให้เดินออกไป
ตนุธิปที่เห็นแบบนั้นก็แค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ เขาหันมองน้องชายเพื่อนที่จ้องเขม็งเอาเรื่องอีกฝ่ายอย่างไม่วางตา ก่อนจะตบไหล่เพื่อให้สถานการณ์คลี่คลายและจบลง
“ลงมาแป๊บเดียวก็มีเรื่องเหรอวะไอ้เวย์”
“มันเป็นใครวะเฮีย” เวย์คินถาม
ท่าทางหนักแน่นและเด็ดเดี่ยวของเวย์คินทำเอาตนุธิปถึงกับรู้สึกแปลกใจไปทันที จนพานคิดไปถึงผู้หญิงคนนั้นว่าเวย์คินอาจจะสนใจจนกลายเป็นต้นเหตุของเรื่องจริง ๆ
“ไอ้นาย มันเป็นเพื่อนรุ่นน้องกูเอง ไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็เจอหน้าบ่อย ๆ มันชอบมาแดกเหล้าที่นี่”
“มันมองหน้าผมอะ แม่งกวนตีนฉิบ!”
“อย่าไปยุ่งกับมันเลย แม่งเถื่อนสัส สงสารก็แต่น้องผู้หญิงคนนั้น ไม่น่าไปคบกับมันเลย”
ใช่...เธอคนนั้นไม่น่าไปยุ่งเกี่ยวกับนายเลย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขาที่จะเอาตัวเข้าไปสอด
“ทำไมวะเฮีย ผมรู้จักน้องเขา”
“มึงสนใจเหรอ” เขาถามขณะที่สายตาก็กดลึกมองเพื่อหาคำตอบว่าเวย์คินกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
หรือว่าจะสนใจแฟนของไอ้นาย...
“ไม่ใช่ เขาเป็นเพื่อนแฟนผม เพื่อนสนิทกันเลย ทำไมวะเฮีย ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นยังไง”
ทว่าคำตอบนั้นทำเอาตนุธิปถึงกับผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ เขารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
เฮ้ย...โล่งใจเหรอวะ?
ช่างเถอะ!
ชายหนุ่มสะบัดศีรษะไล่ความคิดบ้า ๆ ออกจากหัวและตอบคำถามของน้องชายที่ตอนนี้กำลังมองเขาราวกับจะคาดคั้นกันให้ตายไปข้าง
“ไอ้นายมันชอบแข่งรถ แล้วมันก็ชอบเอาเด็กของมันไปลงเดิมพัน บางทีมันเบื่อผู้หญิงแล้วมันก็ยกให้เพื่อมันกินต่อ แม่งเลวสัส” คำด่าท้ายประโยคเขากดน้ำหนักและระดับเสียงให้แน่นขึ้นจนเหมือนกับออกมาจากความรู้สึกข้างในจริง ๆ
“เหี้ย!”
“เออ เหี้ยจริง! กูไม่รู้ว่าเพื่อนแฟนมึงนี่ยังไง แต่ถ้าเตือนได้ก็เตือน ไปหาผู้ชายที่ดีกว่านี้เถอะ”
เป็นคนไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นแท้ ๆ แต่ในเมื่อเวย์คินรู้จักกับเจ้าหล่อนเขาเองก็อยากให้ช่วยเตือนอยู่เหมือนกัน
เอาน่า...เขาไม่ใช่คนเลวชั่วช้าที่จะปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ต้องตกในที่นั่งลำบาก
อย่างน้อยผู้หญิงน่ารักใจบุญแถมยังเป็นพี่เล่นเกมคนสวยที่ลูกสาวเขาชอบก็สมควรได้เจอผู้ชายที่ดีกว่านี้
อย่างเช่น...
- ผู้เขียน
