“ที่คุณพ่อทำมันไม่ต่างจากขายลูกสาวกิน... พี่หนึ่งก็เหมือนกันรู้แล้วทำไมไม่ห้ามคุณพ่อทำไมให้คุณพ่อขายน้องให้ใครก็ไม่รู้สองเพิ่งเรียนจบไม่อยากแต่งงานเข้าใจไหมคะ” หญิงสาวต่อว่าด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรุ่มเสียอกเสียใจ..
“สองอย่าไปว่าพี่หนึ่ง... พี่เขาก็ต้องแต่งงานเหมือนกัน... แต่งช้ากว่าสองแค่อาทิตย์กว่าๆ เรื่องแต่งงานพ่อตัดสินใจเพราะเชื่อซินแสส่วนหนึ่ง... เพียงแค่ตัดสินใจเรื่องลูกๆ ทุกอย่างที่ดีก็เข้ามาสิ่งที่พ่อสร้างมากับมือก็เพื่อลูกสองคนทั้งนั้นมันเลี้ยงเรามาจนโตเมื่อมันล้มเราก็ต้องช่วยมัน... เรื่องการแต่งงานก็ไม่ได้เป็นเรื่องร้ายแรงมากขนาดนั้นพ่อดูประวัติพวกเขาแล้วพวกเขาเป็นหนุ่มที่สาวทั้งเมืองฝันอยากแต่งงานด้วยพ่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกทั้งสองคน...”
“นี่มันวันเอพริลฟูลส์เดย์ใช่ไหม” ราชาวดีตกใจจนเผลอพูดว่าวันนี้เป็นวันแห่งการโกหกหรือเปล่า “นอกจากบอกเรื่องช็อกให้น้องฟังแล้วยังมีเรื่องหนึ่ง
