TALKน้ำหวาน
เช้าวันต่อมา....
หลังจากที่การแห่ขันหมากเสร็จสิ้นแล้ว เราทำกันแค่พอเป็นพิธีเฉยๆ เจ้าบ่าวขึ้นมารับตัวฉันอยู่บนห้อง ฉันก็เดินลงไปในพิธี ก็เริ่มทำพิธีอยู่ด้านล่าง พี่มะนาวกับคนปืนเป็นญาติฝ่ายของฉัน ส่วนแม่ของคุณวุธ ก็เป็นญาติฝั่งของเขา วันนี้ทุกๆคนต่างยิ้มแย้มแจ่มใสหน้าตาระรื่นกันทั้งนั้น ดูแล้วก็คงจะมีความสุขกัน แต่ผิดกับฉันที่หน้าตาฉันยิ้มแต่จิตใจฉันเจ็บปวดมาก ฉันรู้ความจริงแล้ว ฉันไปค้นประวัติของผู้หญิงคนนั้นมา เขาคือพี่พอใจจริงๆ เขาเคยด่าว่าพี่มะนาวว่าพี่มะนาวเป็นกะหรี่ แต่เขาไม่ดูตัวเขาเลย ตอนนี้เขาไม่ต่างจากกะหรี่เลย พูดให้คนอื่นแต่ดันเข้าตัวเอง ชีวิตพี่คงไม่ตายดีหรอก ต้องอยู่ชดใช้กรรมถ้าตายเลยมันจะสบายไป พี่ต้องค่อยๆตาย ตายแบบทรมาน ใครจะว่าฉัน ฉันก็ไม่สน ขนาดเขายังฆ่าคนเป็นแม่แท้ๆได้เลย เขายังไม่มีจิตสำนึกเลย เขายังมาร่วมงานศพหน้าตาเฉยโดยไม่รู้สึกกลัว รู้สึกระแวงอะ
