Duke's fortune teller 05 ท่านดยุกริโอ แบลร์
1217 คำ
"ฮ่า ๆ ๆ ข้าไม่เชื่อหรอกเจ้าไม่เคยทำนายอยู่ ๆ จะมาเปิดสำนักเนี่ยนะจ้างให้ข้าก็ไม่เชื่อเจ้าหรอกโซอี้ ฮ่า ๆ ๆ" ชิกิต้าหัวเราะใส่ฉันใหญ่เลย
"เพราะว่าข้าตกลงไปในน้ำนั่นไงเลยทำให้ข้ามีญาณวิเศษ ตอนนี้ร่างกายหายเป็นปกติแล้วไม่มีโรคภัยอะไรเจ้าเป็นเพื่อนข้ามาตั้งนานนมรู้ไม่ใช่เหรอว่าข้าน่ะ ป่วยหนักมาตั้งแต่เด็กแต่ตอนนี้ข้าหายแล้ว?" ฉันยืนยันกับเขาถ้าไม่มีเพื่อนฉันคงทำงานไม่สำเร็จแน่นอนเพราะงั้นก่อนจะไปทำให้คนอื่นเชื่อฉันต้องทำให้คนใกล้เชื่อซะก่อน แล้วแผนของฉันจะสำเร็จ...
"ก็ใช่...แต่ว่าเจ้าไม่เคยสนใจเรื่องการพยากรณ์เลยนิตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว"
"ไม่เคยสนใจไม่ได้แปลว่าจะไม่สนใจนิ ตอนนี้ข้าสนใจแล้วและก็กำลังเปิดให้การพยากรณ์ด้วยถ้าเจ้าร่วมมือกับข้าและธุรกิจของข้าเป็นได้ด้วยดีเจ้าก็จะได้ดีไปด้วยไม่ดีหรือไง?" ฉันพยายามโน้มแน้วจิตใจของเขา
"มันก็ใช่...แต่ข้าจะเชื่อได้ยังไงว่าเจ้าไม่ใช่พวกหลอกลวงแต่สามารถทำนายได้จริง ๆ เจ้าก็รู้คนในเมืองเราถ้าใครโกหกต้องโดนเผาทั้งเป็นนะ" แอบกลืนน้ำลายเลยแหะฉัน
"มันไม่เป็นอย่างนั้นหรอกน่างั้นเอาอย่างนี้ดีไหมถ้าสามวันหลังจากนั้นท่านดยุกยังไม่กลับมา เจ้าก็ไม่ต้องเชื่อข้าและข้าก็จะไม่บังคับเจ้าอีกเลย" ฉันพูดด้วยความมั่นใจเพราะว่าฉันอ่านมาแล้ว ^^ แต่นอกจากอ่านฉันก็ยังทำนายเป็นนะไม่ใช่ว่ามั่ววววว
"ก็ได้!!ถ้าสามวันแล้วท่านดยุกยังไม่กลับมาเจ้าต้องล้มเลิกการเป็นนักพยากรณ์และหางานอื่นทำซะ"
"สบายมากเพราะข้ามั่นใจว่าการทำนายของข้าถูกต้อง" ฉันยิ้มและมองชิกิต้า ชื่อทำไมเรียกยากจังเนี่ย -0-
"แล้วข้าจะคอยดู!!"
"งั้นข้าแถมอะไรให้สักอย่างดีไหมเผื่อมันจะสร้างความมั่นใจให้เจ้าเพิ่มขึ้นหน่อยเมื่อถึงเวลา" ฉันยิ้มกริ้ม
"อะไร?"
"สัตย์ปีศาจรอบจะชื่อว่าเวนดิโก จากป่าวอเรน รูปร่างของมันคล้ายมนุษย์กึ่งสัตว์ป่า แต่มันจะผอมแห้งหนังติดกระดูกเป็นสัตย์ปีศาจที่เข้าสิงผู้คนให้กินเนื้อมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหาร...แฮร่~~~~" มันเป็นสิ่งที่นักเขียนเอามาเพิ่มซึ่งมันเป็นเรื่องเล่าจากแคนนาดา
"เฮ้ยยยย!!!น่ากลัวอะ!!ท่านดยุกจะพาตัวน่ากลัวนั่นกลับมาจริง ๆ เหรอโซอี้?!" ชิกิต้าพูดด้วยท่าทางหวาดกลัว
"มันตายแล้วที่เอามามีเพียงร่างของมันเท่านั้น และเมื่อท่านดยุกมาถึงเจ้าก็ลองไปดูสิแล้วเจ้าจะเห็นว่าข้าพูดจริงไหม"
(ไรท์เตอร์)
ป่าวอเรน
ฉึกกกกก!!อ๊ากกกกกกกกก!!
"สัตว์ประหลาดตายแล้ว!!!!"
"ท่านดยุกริโอจงเจริญ!!"
"เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงประกาศเกล้าหลังจากที่ท่านดยุกริโอนำทัพปราบสัตว์ประหลาดสำเร็จ ทหารต่างร้องดีใจที่สามารถปราบมันได้หมดและกำลังจะได้กลับเมืองรายันกันสักที
"สุดยอดมากครับท่านดยุก" เอเดนอัศวินพูดกับท่านดยุกริโอด้วยความชื่นชม
"อืม ท่านก็เก่งมากสมแล้วละที่เป็นอัศวินกลับไปข้าก็มอบโล่รางวัลและเลื่อนขั้นให้ท่านแล้วกันนะ รวมทั้งทุกคนที่รวมสงครามครั้งนี้ด้วย"
"เฮ!!!!!!!!!!!" สิ้นเสียงของท่านดยุกริโอทหารก็ต่างส่งเสียงดีใจกันใหญ่
"วันนี้เราพักแรมสักคืนแล้วกันครับท่านดยุกตอนเช้าเราก็ออกกันแต่เช้า" นักดาบอย่างเปร่าพูดขึ้นซึ่งท่านดยุกริโอก็เห็นด้วย
"เอาสิหาที่ใกล้กับริมน้ำหน่อยจะได้อาบน้ำกันด้วย"
"ครับ!!ท่านดยุก!!"
ริมน้ำ
"ได้ข่าวว่าท่านดยุกจะแต่งงานเหรอครับ?" ระหว่างนั่งรอบกองไฟท่านดยุกริโอ เอเดน และเปร่าก็นั่งคุยกันเหมือนทุกครั้ง
"ใครนะ?" เมื่อท่านดยุกริโอได้ยินก็เอียงหูฟันใหม่อีกครั้งทันทีเพราะว่าเขายังไม่มีความคิดเรื่องแต่งงานเลย
"มีข่าวลือน่ะครับว่าท่านดยุกจะแต่งงานกับเลดี้ตระกูลแอมเมอสัน" เอเดนพูด
"ข้าไม่มีความคิดเช่นนั้นหรอกนะงานล้นมือจะตายชักจะเอาภาระมาเพิ่มทำไม??"
"การจะเป็นผู้รักษาวงษ์ตระกูลและบ้านเมืองนั้นควรมีสตรีที่ดีอยู่ข้างกายนะครับท่าน" เปร่าพูด
"แล้วพวกท่านคิดว่าเลดี้ตระกูลนั้นจะดีพองั้นเหรอ??"
"ข้าได้ยินมาว่าเลดี้ผู้นั้นได้รับการสั่นสอนมาอย่างดี ไม่ว่าเรื่องการบ้านการเรือน การเมือง มารยาททางสังคมเลดี้ผู้นั้นได้รับการอบรมสั่นสอนมาตั้งแต่เด็กครับท่าน"
"ข้าไม่ได้อยากได้ผู้หญิงแบบนั้นสักหน่อย"
"หรือว่าท่านต้องการผู้หญิงสวย รวยเสน่ห์???" เอเดนถามท่านดยุกริโอ
"นั่นก็...ไม่เหมือนกัน"
"แล้วท่านต้องการแบบไหน??" ทั้งสองมองท่านดยุกริโออย่างใจจดใจจ่อ
"ไม่ต้องการตอนนี้งานของข้าคือการรักษาบ้านเมือง ทำให้ประชาชนร่มเย็นส่วนเรื่องแต่งงานข้าไม่ต้องการ!"
"แต่เหมือนท่านพ่อท่านแม่ของท่านจะต้องการนะครับ"
"ใครก็ต้องการก็แต่งเองสิ!"
สามวันต่อมา..
เมืองรายัน
"ท่านดยุกริโอกลับมาแล้ววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!" ปู้นนนนนนนนนน!! ขบวนแห่งของทหารพร้อมท่านดยุกริโอขี่ม้าเข้าประตูเมืองรายันที่มีตระกูลแบลร์ปกครองเมืองนี้อยู่
"ท่านดยุกริโอ!!ท่านดยุกริโอ!!ท่านดยุกริโอ!!!"
"ท่านเอเดน!!ท่านเอเดน!!ท่านเอเดน!!" เสียงร้องก้องไปทั่วบริเวรเอเดน คอรีย์จากตระกูลคอรีย์เป็นอัศวินที่ปกป้องตระกูลแบลร์มาอย่างช้านาน
"ท่านเปร่า!!!ท่านเปร่า!!!!" เปร่า เดล จากตระกูลเดลที่ผลิตนักดาบฝีดีออกมาหลายรุ่นแล้ว
"ท่านดยุกริโอได้ทำการปราบสัตว์ปีศาจตัวนี้!!!!!" พรึ่บ!! ผ้าที่ปิดสัตย์ประหลาดเปิดออก
"มันคือเวนดิโก จากป่าวอเรน!!!มันคือสัตว์ร้าย!!!ที่กัดกินผู้คนแต่ตอนนี้ไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว!!เพราะท่านดยุกริโอได้จัดการเรียบร้อยแล้วววววว!!"
"เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"นะนั่นมันอย่างที่โซอี้บอกจริง ๆ ด้วย 0.0" ชิกิต้ามาดูขบวนแห่ก็จะเห็นว่ามันตรงตามที่โซอี้พูดทุกอย่างยิ่งได้เห็นสัตย์ปีศาจนั่นก็ยิ่งเชื่อเข้าไปใหญ่เลย
"โซอี้มีญาณจริง ๆ เหรอเนี่ยยยย?!"
"ญาณอะไรเหรอ??" หญิงกลางคนที่ยืนอยู่ข้างได้ยินสิ่งที่ชิกิต้าพูด
"อะไรของป้า?"
"เจ้าพูดว่าญาณใช่ไหมข้าละชอบจริง ๆ พวกดูดวงน่ะใครมีญาณทิพย์อะไรเหรอ??" เมื่อได้ยินอย่างนั้นชิกิต้าก็คิดเรื่องที่โซอี้พูดเอาไว้เรื่องเกี่ยวกับการเป็นนักพยากรณ์
"คือว่าเพื่อนข้าน่ะตกน้ำลงไปในบ่อศักดิ์สิทธิ์..."
"บ่อศักดิ์สิทธิ์!!"
"ใช่ จากคนที่ป่วยเป็นโรคร้ายตอนนี้หายสนิท!!!แถมยังมีญาณทิพย์ทำนายโชคชะตา!!"
"จริงเหรอที่ไหนน่ะ?!"
- ผู้เขียน
