เธอพูดจบก็ควงแขนโนอาห์เดินออกมา ท่าทางของเธอหงุดหงิดจนโนอาห์ไม่กล้าแม้แต่จะปริปากพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ผิดก็ตาม
"หล่อนักใช่ไหมคะ"
"เอ่อ..." มินนี่หันมาตวาดเขาเสียงดัง โนอาห์ก็ทำแค่ยืนนิ่งๆ เพราะเขาไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร เธอยิ่งหน้าบูดบึ้งไปใหญ่ก่อนจะหมุนตัวเดินกระทืบเท้าปึงปังออกห่างเขา โนอาห์รีบก้าวขาเรียวยาวเดินตามเธอต้อยๆ ภายในหัวของเขามีความคิดอยู่มากมายที่จะพูด แต่ก็พูดมันออกมาไม่ทันเพราะว่ามินนี่เดินออกไปไกลแล้ว
"มิ้นท์"
เขารีบเดินตามเธอพลางคิด นี่เขาผิดอะไรวะ เขาก็ไม่ได้เข้าใกล้ใครเลยนะ เวลามีใครเข้ามาใกล้เขาก็ถอยห่างออกมาราวกับพวกนั้นเป็นเชื้อโรค แต่เธอก็ยังงอนเขาอยู่
หมับ!
"บี๋ครับ เป็นอะไรครับ โกรธอะไรโนอาห์" คว้าแขนของเธอเอาไว้แล้วรั้งร่างเธอให้เข้ามาใกล้ๆ โดยไม่สนสายตาของใครที่มองมาแม้กระทั่งลูกน้องของตัวเองที่เพิ่งวิ่งมาถึง
"หล่อนักใช่ไหมคะ ทำ
