หวงรัก

งอแง

"นั่งทำเห้อะไรอยู่วะ"

เฮนรี่มาตบบ่าของโนอาห์ที่กำลังนั่งรอมินนี่ซื้อกาแฟอยู่ในร้าน ส่วนตัวเขานั่งรออยู่โซนนอกร้านดูข่าวต่างๆ นานา ผ่านทางโซเชียล เฮนรี่นั่งลงที่โต๊ะตัวเดียวกับโนอาห์ตามมาด้วยมิลก์ภรรยาสาวของตัวเองที่นั่งลงข้างๆ เขา

"รอมิ้นท์ซื้อกาแฟ"

"เหอะ ลูกสาวคนนี้เวลาพ่อใช้นะไม่เคยหร๊อก"

"นินทาลูกบาปนะคะแดดดี้!"

"เฮ้ย!" มินนี่มาโผล่อยู่ข้างหลังเฮนรี่เธอพูดขึ้นหลังจากที่ได้ยินเฮนรี่บ่นตัวเองออกมา ด้านหลังของเธอมีพนักงานชายถือกาแฟมาให้ห้าแก้ว ให้ซัน กับสกายคนละแก้ว และเฮนรี่กับมิลก์คนละแก้ว ส่วนของโนอาห์เธอเป็นฝ่ายถือมาให้ยื่นให้เองกับมือ

"น้องมิ้นท์เลี้ยงแดดดี้เหรอครับ" ถามลูกสาวตัวแสบที่ยิ้มหน้าระรื่น

"แฮร่ เงินลุงโนอาห์ค่ะ"

"ดีลูก มันรวยสูบเงินมันมาให้หมด เฮ้ยๆ ต่อหน้าลูกกูให้เกียรติกูด้วย"

ก็โนอาห์น่ะสิยกเท้าขึ้นมาจะยันโครมเฮนรี่ เอาจริงๆ ทุกวันนี้เขาเองก็แทบจะออกค่าใช้จ่ายของมินนี่ทุกอย่างแล้วนะ ยกเว้นพวกค่าเทอม ค่าที่พักที่เฮนรี่จ่ายตามปกติ มินนี่เดินมานั่งข้างๆ โนอาห์เธอแสร้งเมินที่นั่งข้างๆ ของคนเป็นพ่อ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เฮนรี่หนักใจเพราะเขารู้ว่าลูกสาวของเขาติดเพื่อนของเขามากขนาดไหน

"คนอื่นละ"

โนอาห์ถามขึ้นในขณะที่มือหนาดึงทิชชูออกมาซับคราบกาแฟที่มุมปากบางของหลานสาว เฮนรี่เองก็มองการกระทำของเพื่อนรักแต่เขาก็คิดเพียงแค่ว่ามันเป็นเรื่องปกติที่สองคนนี้มักทำกันอยู่แล้ว แม้จะเคยสังเกตมาบ้างว่ามินนี่เองก็ไม่เคยให้ความสนิทสนมกับลุงคนไหนมากเท่าโนอาห์ถึงกับขนาดนอนด้วยกัน กับลุงคนอื่นๆ เต็มที่ก็แค่เดินไปกอดตามมารยาทเท่านั้น หอมแก้มยังไม่มีเลย แต่กับโนอาห์เนี่ยสิ ทั้งหอม ทั้งกอด แถมยังเอาปากแตะกันอีก!

"กลับไปหมดแล้ว เหลือแต่เด็กๆ"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้กูก็กลับแล้ว มีงานที่ห้องแล็บ" เขาต้องทดสอบยาตัวใหม่ที่จะปล่อยออกมา อีกทั้งไม่ได้ดูบัญชีกาสิโนที่ฮ่องกงเลย เฮนรี่ที่ทำงานกับเขามานานย่อมรู้ดีว่าการที่โนอาห์เข้าห้องแล็บเองนั่นหมายความว่าเขาคิดค้นสินค้าตัวใหม่ได้ และมันจะต้องขายดีอย่างแน่นอน

"อ้าว แล้วมิ้นท์ละคะ"

มินนี่เดินไปนั่งลงที่ตักแกร่งของโนอาห์โดยไม่สนใจอาการเบิกตาโตอ้าปากกว้างของคนเป็นพ่อเลยแม้แต่น้อย แขนของเธอคล้องลำคอหนาของคนเป็นลุงข้างหนึ่งมองเขาด้วยใบหน้าเศร้าสร้อยเพราะกำหนดของเธอต้องอยู่ต่ออีกตั้งสองวัน

"มิ้นท์ก็อยู่เที่ยวกับพี่ๆ ไปก่อนไงครับ"

"แต่!"

"มิ้นท์! ลุงโนอาห์ต้องทำงานนะลูก" เมื่อดูท่าว่ามินนี่จะงอแง เฮนรี่จึงเอ่ยปรามอาการดื้อรั้นของลูกสาวตัวเองขึ้น มินนี่มีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เธอเข้าใจว่าโนอาห์จะอยู่กับเธอตลอดทริปแต่ทำไมมันไม่เป็นอย่างนั้น เธอโอบรอบลำคอหนาของเขาแล้วซุกใบหน้าลงที่บ่าแกร่งพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้งอแง

"มิ้นท์อยากอยู่กับลุงโนอาห์นี่คะ"

"มินนี่!" เมื่อเฮนรี่เรียกชื่อจริง ทั้งมินนี่และใครๆ ต่างก็รู้ว่าเขาเริ่มที่จะไม่ค่อยสบอารมณ์แล้ว แต่โนอาห์เลือกที่จะโอบกอดเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยน เขาบอกเฮนรี่ทางสายตาและท่าทางว่าเดี๋ยวเขาจัดการเอง ทำให้เฮนรี่ได้แต่ส่ายหัวแล้วลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปเขายังมีใจเดินมาลูบผมของลูกสาวด้วยความเอ็นดูในอาการติดลุงของเธอ

"มิ้นท์ครับ"

เรียกเธอน้ำเสียงอ่อนโยนคนตัวเล็กยังนั่งลงที่ตักแกร่ง สองแขนเรียวยังโอบรอบลำคอหนาเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานเองก็ยังคงแนบบ่าแกร่งของเขา โนอาห์ชินกับอาการแบบนี้ของมินนี่แล้วเพราะทุกครั้งที่เขาจะไปทำงานมินนี่ก็มักจะเป็นอย่างนี้ประจำ

"โนอาห์จะทิ้งมิ้นท์ใช่ไหมคะ" เธอพูดน้ำเสียงอู้อี้ คล้ายสะอึกสะอื้น ในสายตาของลูกน้อง และคนในครอบครัวรวมทั้งบรรดาเพื่อนๆ ของเขามองว่านี่เป็นเรื่องปกติ แต่สำหรับสายตาของคนนอกครอบครัวที่มองมามันไม่ได้มองคู่ของเขาเป็นลุงกับหลาน แต่กลับมองว่าเป็นอาการง้องอนของคู่รักเสียมากกว่า

"โนอาห์ทำงานหาเงินมาเลี้ยงมิ้นท์ไงครับ"

"แต่ ดะ แดดดี้รวยแล้ว โนอาห์ก็รวยแล้วนี่คะ"

"เอาอย่างนี้ไหม คืนนี้โนอาห์ไปนอนด้วยดีไหมครับ"

"จริงนะคะ" ทันทีที่ได้ยินโนอาห์เสนอมาแบบนั้น มินนี่ก็รีบดีดตัวเองขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไม่มีออกอย่างลวกๆ มองหน้าโนอาห์อย่างต้องการคำมั่นสัญญา

"ครับ"

"นอนบนเตียงเดียวกันนะคะ"

"ครับ"

"นอนกอดกันด้วยนะคะ"

"ครับ"

"ละ แล้วจุ๊บๆ ด้วยได้ไหมคะ" โนอาห์อมยิ้มในความเจ้าเล่ห์ของหลานสาวก่อนจะพยักหน้าเพื่อบอกเธอ เพียงแค่นั้นรอยยิ้มสดใสของมินนี่ก็ประดับบนใบหน้าหวานของเธอตามเดิม

"งั้นเวลาโนอาห์ไปทำงานโนอาห์ต้อง..." ไม่รอให้มินนี่พูดจบโนอาห์ก็พูดแทรกขึ้นมาราวกับนี้นี่เป็นสิ่งที่เธอพูดกับเขาเป็นประจำ

"โทรหา หรือส่งข้อความหามิ้นท์ทุกครั้งที่ว่าง"

"น่ารักจัง ขอจูจุ๊บหน่อยได้ไหมคะ" มินนี่ยิ้มท์แฉ่งเมื่อโนอาห์จำคำพูดของเธอได้ทุกคำ สองมือเรียวประคองใบหน้าหล่อของคนเป็นลุงแม้จะมีใครหลายๆ คนมองมาเธอก็ไม่สนใจเพราะคนเดียวที่เธอสนใจคือโนอาห์คนเดียวเท่านั้น เธอใช้ปลายจมูกเล็กของเธอถูไถปลายจมูกโด่งของโนอาห์เบาๆ แล้วแตะริมฝีปากกับเขาก่อนจะผละออกแล้วส่งยิ้มหวานๆ ให้เขาอย่างอารมณ์ดี

"อยู่ทางนี้มิ้นท์จะไม่ดื้อค่ะ สัญญา"

"ครับ งั้นเรากลับโรงแรมเลยไหม หรือจะไปเดินเล่นก่อน"

"ไปเดินเล่นก่อนดีกว่า อากาศกำลังดีๆ อยู่เลย"

ขณะที่ลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะเดินออกมามีสาวๆ อยู่กลุ่มหนึ่งกำลังจ้องลุงโนอาห์ของเธอตาเป็นมัน มินนี่ยังส่งยิ้มหวานให้โนอาห์อย่างไม่มีพิรุธก่อนจะดันแผ่นหลังกว้างของโนอาห์ให้ออกไปยืนรอที่เดียวกับซัน และสกาย

"มิ้นท์ลืมของ โนอาห์รอตรงนี้แป๊บนึงนะคะ"

"ครับ" เธอเดินกลับมาแล้วไปยืนอยู่หน้าโต๊ะของสาวๆ สามคนนั้น มองคนทั้งสามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้ายกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจดูแล้วอายุอานามของคนพวกนี้ก็น่าจะรุ่นๆ เดียวกันกับเธอนั่นแหละ มินนี่โน้มตัวลงเล็กน้อยในขณะที่ทั้งสามคนก็จ้องเธอตาเขม็งอยู่เหมือนกัน

"มองผัวคนอื่นอย่างกับอยากจะกลืนกินเลยนะคะ ไม่ทราบว่าที่บ้านไม่ได้สอนเรื่องมารยาทเหรอ" คำทักทายแรกออกจากปากของหญิงสาวใบหน้าหวานเธอพูดคำพูดพวกนี้ออกมาแต่ใบหน้ายังคงเปื้อนรอยยิ้มอยู่

"แก!"

"คิดจะมองผัวคนอื่น ก็จำหน้าเมียเขาด้วยนะ เวลาโดนตบจะได้ไม่งง!"