เเวมไพร์ 2

3981 คำ

"อ้อโอเคร งั้นคุณ เเมททิก คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ ตอบ!" "หาเมีย" "เห้ยอะไรเนี่ย!! หาเมียอยู่นั้นเเหละ" ผมตะโกนใส่เขาไปอย่างุดงิดเพราะตอบเเต่เเบบสั้นๆเเล้วก็อะไรก็ไม่รู้ "ง่วง" "เเล้วเกี่ยวอะไรกับผม " "นอน" เข้าพูดจบก็ดึงตัวผมลงไปกอดเเล้วหุ้มผ้าหุ้มเสร็จศัพท์ "นี่ปล่อยผมนะ..." ผมเงยหน้าขึ้นไปสบตาเขาเเล้วพูดขึ้นอย่างงุดงิด เเวมไพร์อะไรง่วงนอนอ้อผมลืม ว่าเป็นลูกผสมหมาป่าสินะ โอเครนอนก็นอนหลังจากนั้นผมกับไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ก็นอนกอดกันทั้งคืน . . . . . . . จิ้บๆ "อื้อ...." เขี่ยๆ "งื้อ..อย่าสิ" "ตื่น" เขี่ยๆ "งึ้ย...!"ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงุดงิดหัวเสียเพราะมีสิ่งรบกวนที่เขี่ยอยู่ตรงจมูกผมไปมา ผมลืมตาตื่นก็รู้ทันทีว่สไอ้ที่กวนผมเมื่อกี้ก็คือนิ้วมือของเเมททิก ผมพึ่งสังเกตุว่าตอนนี้เราสองคนนอนอยู่ในท่าเเปลกๆเพราะเดมททิกนอนหงายหน้าปกติส่วยผมนอนคว่ำหน้าอยู่บนอกของเขา "เห้ย!" ผมตก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม