วิ่งไม่ไหว 3
1275 คำ
.เย้ๆ!!!
เสียงโห่วร้องเเซวดังขึ้นข้างทาง ณ บริเวณจัดการเเข่งขันวิ่ง สัตว์หลายชนิดต่างมารุมล้อมที่ข้างสนามเเละส่งเสียงเชียร์คนที่อยู่กลางสนามทั้งสองคน นั้นก็คือชาร์จและเดล
“เต่างั้นหรอตายเเล้วจะวิ่งสู้เขาได้ไหมนะ”
“นั้นอะสิกล้าเเข่งกลับเจ้าชาร์ได้ยังไงดูตาป่าวก็รู้เเล้วใครชนะ”
“เออจริง”
สัตว์น้อยใหญ่พูดคุยกันเเละมองสองหนุ่มที่ยืนอยู่กลางสนามอย่างเตรียมพร้อมชาร์วิ่งเยาะๆ อยู่กับที่เพื่อวอมร่างกายของตัวเองในการวิ่งเเข่งครั้งนี้เขามั่นใจตัวเองมากว่าอย่างไงก็ชนะ เเค่เหลือบตาไปเห็นเต่าหน้าหล่อนั้นที่ชอบทำตัวเชื่องๆ ช้าๆ เขาก็เห็นความผ่ายเเพ้ของมันเเล้ว เต่าช้าๆ หรอจะสู้กระต่ายได้ ถึงจะหล่อขนาดไหนเขาก็ไม่ออมมือหรอก
“หือ” เดลที่รู้สึกถึงสายตาเเปลกๆ มองมาจากข้างๆ จึงเหลือบตาไปมอง พอเดลหันหน้ามาชาร์ก็รีบหันหนีทำเป็นมองอย่างอื่นทันที หนุ่มหล่อหัวเราะยิ้มหน่อยๆ เเละกลับมายืนนิ่งๆ มองตรงไปยังข้างหน้า
“เอาเเละทุกท่านวันนี้เป็นวันเเข่งขันเเข่งวิ่ง 10 กิโล ผู้เข้าสมัครมีดังนี้ เดล สายเลือด เต่าพันปี ชาร์สายเลือดกระต่ายเผือกผู้ที่เป็นเเชมร์มาเเล้วหลายสมัย มาดูกันว่าปีนี้จะมีใครเเถวนี้ล้มเเชมร์ได้หรือป่าว เเต่หลายปีที่ผ่านมานี้ก็ไม่มีใครล้มเเชมร์ได้เลย เอาละๆ ทั้งสองเตรียมตัวเมื่อเสียงปืนดังขึ้นออกตัวทันทีใครมาถึงเส้นชัยก่อนเป็นผู้ชนะ เข้าที่ เตรียมตัว ระวังงง ไป”
ปังๆ
เย้!!!!!!
ฟิ้ววววว เพียงเสียงปืนดังขึ้นไม่กี่วิชาร์ก็พุ่งตัววิ่งออกไปด้วยความเร็วเเสงจนฝุ่นตลบไปทั้งสนาม
เเต่ตัดมาที่เดลก็ออกตัวเดินไปอย่างสบายชิวๆ ที่ละก้าวๆ
“ไอ้หนุ่มวิ่งสิๆ”
“พี่เดลสุดหล่อวิ่งเลยค่าสา~~~กรี้ดดด”
“พี่เดลลลชนะให้ได้นะค่าาาา”
“ฉันว่าเเพ้เเล้วเจ้าชาร์นำโด่งออกไปไกลริบเจ้าเดลยังออกไปที่ถึง100เมตรเลย”
“นั่นสิ”
.
.
.
“ย้าาาหู่ววววว” ชาร์ที่พุ่งตัวออกมาก่อนวิ่งเร็วจนเท้าไฟลุกเขาชอบการที่ได้วิ่งเเบบนี้มามันทำให้เขามีความสุขจนหยุดไม่อยู่
ไม่กี่นาทีต่อมาเจาก็ทิ้งห่างเเลไปไกลมากพอสมควร ชาร์จึงหนุดวิ่งเเละพักหายใจสักครู่
“หึหึ…อย่างไงเราก็ขนะเจ้านั้นตามไม่ทันเเน่ๆ เชื่องช้าขนาดนั้น” ชาร์พูดกลับตัวเองอย่างผู้ชนะเเละหันไปมองรอบข้างทางเพื่อหาที่นั่งพักพิงสักหน่อยการเเข่งขันครั้งนี้นั้นชิวๆ อย่างไงก็ชนะชัวป้าป
ชาร์เดินออกนอกเส้นทางไปยังต้นมะพร้าวที่ตั้งเด่งหราอยู่เขานั่งลงเอนพิงกายของตัวเองไว้กลับลำต้น เเละบิดขี้เกียจตัวเองไปมานิดหน่อย เพื่อบรรเทาความเมื่อย
“ของีบสักหน่อยเเล้วกัน”
ตัดมาอีกด้านนึง เดลยังคงเดินด้วยความสบายใจอาจจะมีวิ่งบ้างเพราะถือว่าออกกำลังกายไปในตัวเเต่ปกติเขาก็ออกกำลังกายเป็นประจำอยู่เเล้ว เเล้วก็ภูมิใจในกล้ามเนื้อตัวเองสุดๆ ซิคเเพคเเต่ละก้อนกว่าจะได้มาไม่ใช่ง่ายๆ
“เจ้าหนูนำไปไกลขนาดเเล้วน้าาา”
“อ่ะหื้อออออ” เดลที่มองไปรอบข้างทางตกใจเล็กน้อยเมื่อสบตาเข้ากับร่างบางของใครบางคนนอนอยู่ใต้ต้นมะพร้าวอย่างสบายใจ
“หึหึ มาหลับอยู่ตรงนี้เองงั้นหรอ” เดลพูดขึ้นยิ้มๆ เจ้าตัวคงคิดว่าเขาตามไม่ทันละสิถึงได้มานอนพักเเบบนี้ไม่รอบคอบเอาสะเลยเจ้าหนูนี่ เดลเดินเลี้ยวเข้าข้างทางตรงไปยังชาร์ที่กำลังนอนหลับอยู่อย่างสบายใจ ใบหน้าหวานหลับตาพริ้มเนื้อกายขาวๆ ที่สะท้อนกับแดดจางๆ มันชั่งสวยงามจนคนที่มองอยู่บดใจไม่ไหวที่จะนั่งลงเเละเอามือไปลูกสัมผัสผิวกายเนียนนุ่มนั้น หูใบใหญ่ของเด็กน้อยที่นอนอยู่กระดิกเบาๆ เมื่อมีอะไรบางอย่างกำลังลูปไล้เลือนกายเขาอยู่
“อื้อ” เด็กน้อยลองครางในลำคอเเต่ก็ยั่งไม่ตื่น ส่วนคนที่กำลังลูปอยู่นั้นก็ยิ่งได้ใจ มือใหญ่ๆ ของชายหนุ่มเริ่มสอดใส่เข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็กลูปไล้ไปตามหน้าท้องเลื่อนผ่านหน้าอกให้สะกิดโดน หัวนมสีเชอรี่เบาๆ
“อื้อออออ” ชาร์เมื่อเริ่มรู้สึกเเปลกๆ ก็เริ่ทรู้สึกตัวตื่น
“เห้ยนาย!!”
“…”
“เอามืออกไปนะ….อื้อ.” ชาร์ที่ตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกำลังถูกรุกรานจากคนตัวใหญ่ก็รีบเิ้นทันที เเต่ไม่เป็นผลเพราะชายหนุ่มเเรงเยอะกว่า ดันตัวเขากลับลงไปเเละประกบปากจูบลงมาอย่างรวดเร็ว
“อื้อออออ”
กระต่ายน้อยดิ้นพล่านพยามปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ลิ้นของชายหนุ่มเเทรกเข้ามา เดลที่เห็นคนตัวเล็กไม่ยอมเปิดปาก เขาจึงต้องกัดริมฝีปากเรียวบางนั้นไปหนึ่งที
“อ้ะ” ซึ่งมันก็ได้ผลเพระะทำให้ชาร์นั้นเปิดปากออกมาได้เเต่ก็มีกินคาวเลือดผสมมาเล็กน้อย คนตัวเล็กน้ำหูน้ำตาไหลเมื่อถูกรุกจูบเข้ามาเเบบไม่หยุดหย่อน เเละงงกับคนที่คร่อมทับเขาว่าทำไมถึงทำกันเเบบนี้
จ๊วฟ
เสียงดูดปากเเลกลิ้นยังคงดังอยู่นานสองนาน จากที่ชาร์มรเเรงต่อต้านพยามดินหนีตอนนี้เขานั้นหมดเเรงตัวอ่อนปวกเปรียกขยับเเทบไม่ได้ เหมื่อนเขาโดนดูดวิญญาณไปอย่างไงอย่างงั้น
“น่ารักจัง…อย่าดิ้นนะไม่งั้นจะจูบอีก”
“เเฮ่กกๆ” เมื่อคนหล่อตัวใหญ่ถอดริมฝีปากออกไปเเล้วชาร์ก็หอยหายใจถี่รัวด้วยความเหนื่อย สมองตอนนี้นั้นประมวณผลไม่ทันสักอย่าง ร่างกายก็อ่อนปวกเปียกจนเหมือนคนพิการ ชาร์สบตามองหน้ากลับเดลโดยไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปาก เเต่เดลก็เดาได้ว่าเจ้าตัวคงกำลังโมโหเเละงุนงงกับสิ่งที่เขาทำ
เดลสบตาเเละยิ้มออกมาด้วยความหื่นเสื้อตัวบนเเละตัวเดียวของเขาค่อยๆ ถูกปลดออกมาเเพงอกเเน่นเเละกล้ามเนื้อทุกส่วนเริ่มออกมาอวดโฉมให้ชาร์ได้เห็น ชาร์ตาโตเท่าไข่ห่านมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตลึง เห็นเเค่ภายนอกว่าเเน่นเเล้วภายในของคนตัวสูงยิ่งเเน่นเข้าไปอีก ชาร์ใช้เเรงทั้งหมดที่มีค่อยๆ คลายกระดึ้บออกห่างๆ
หมับ เเต่ก็ไปไม่ถึงฝันเดลจับขาเรียวเล็กเอาไว้เเน่นเเละดึงลากกลับมากักขังไว้ตามเดิม เสื้อตัวบางถูกถอดออกไปจากตัวอย่างรวดเร็ว
เต่านะนายเป็นเต่าทำไมเร็วขนาดนี้ ชาร์พูดอยู่ในใจเเละใช้มือน้อยๆ ทั้งสองข้างพยามปกปิดเนื้อกายของตัวเอง เเต่มันก็ปิดไม่มิดเอาซะเลย
‘ช่วยด้วยยยยยยยย’ ชาร์พูดตะโกนอยู่ในใจ อย่างไร้หนทางงง เขากำลังจะโดนข่มขืนที่ใต้ต้นมะพร้าววววกลางเเจ้งเลยยยย!!
- ผู้เขียน
