รุ่งเช้า
เสียงผิวปากทำเพลงของสิงห์ราชสีห์ ที่เดินลงมายังชั้นล่าง วันนี้เขาได้รับสายจากพ่อ เรื่องส่งลูกน้องมาคอยรับใช้ อีกอย่างการได้ปลดปล่อยเมื่อคืนทำให้สิงห์นั้นอารมณ์ดี แต่พอเดินลงมายังโต๊ะอาหารก็เห็น เหมราชนั่งรออยู่แล้ว
"เช้านี้มีอะไรกินเนี่ย" ไม่รู้ว่าถามแม่บ้านหรือถามเหม แต่เหมนั้นก็นั่งเงียบไร้เสียงตอบกลับ
"ทำไมตื่นเช้าจังหวะ วันนี้กูไม่เข้าบริษัทนะกูมีธุระ" แน่นอนว่าสิงห์นั้นพูดกับเหมราชที่นั่งปั้นหน้ากดดูIpadในมือ แต่เหมก็ยังไม่ตอบหรือมีปฏิกิริยาร่วม ไม่เงยหน้าขึ้นมองด้วยซ้ำ เมื่อหย่อนก้นลงนั่งที่เดิมแล้ว สิงห์ก็ก้มหน้าส่องดูใบหน้าอีกคน
"เป็นไรวะ นั่งเงียบเชียว" พูดไปก็รินกาแฟดำใสแก้ว แต่อีกคนนั้นก็ยังไม่สนใจ ไม่รู้ว่าวันนี้เหมเป็นอะไรแต่ที่แน่ๆนั่งปั้นหน้าตึง ไม่รู้ตึงเพราะโบท๊อกหรือตึงเพราะโกรธหรืองอนอีกคนกันแน่
"อะไรวะ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย" เมื่ออีกคนไม่พูดสิงห์ก็เงียบไม่รู
