“ว่ามาสิครับ ทิพย์มีอะไรอยากคุยกับพี่ ”ติณณ์ถามขึ้นเรียบ ๆ
“ทิพย์เห็นแล้วนะคะ พี่ติณณ์” ทิพรดาพูดด้วยน้ำเสียงกดต่ำ
“เห็น...”
“เห็นของขวัญที่พี่ติณณ์ซื้อให้ตะวันแล้วค่ะ” ว่าแล้วเธอก็ทิ้งไพ่ตายอีกใบทันที เธออยากรู้นักว่าพี่ติณณ์ของเธอจะมีปฏิกิริยาเช่นไร
“มันคล้ายกับของที่ทิพย์ให้พี่ติณณ์ช่วยดูให้จังเลยนะคะ...ที่จริงทิพย์ก็ไม่อยากถามพี่ติณณ์หรอกค่ะ มันดูเหมือนกับว่าทิพย์เป็นคนใจคอคับแคบเกินไป แค่ของชิ้นเล็ก ๆ ชิ้นเดียวราคาค่างวดมันก็ไม่กี่บาท พี่ติณณ์ไม่ต้องห่วงหรอก ทิพย์ใจกว้างพอ ของชิ้นแค่นั้น ราคาแค่นั้น ทิพย์สละให้เด็กตะวันได้อยู่แล้ว”
หลังจากเดินวน รอบตัวชายหนุ่มคล้ายกับว่าเธอกำลังสอบสวนนักโทษอยู่ แล้วทิพรดาก็เดินมาหยุดตรงหน้า และสบตากับชายหนุ่มแบบไม่ปิดบังความขุ่นเคืองในแววตาตัวเองอีกแล้ว “แต่ของบางอย่าง ถ้าค่ามันสูงเหมาะสมกับทิพย์แล้วทิพย์พอใจ ทิพย์เตือนที่ติณณ์ไว้ว่า ...อย่าได้ค
