เช้านี้ที่บ้านอนันท์ตระการ ติณณ์เดินลงจากชั้นบนของบ้านมาที่โต๊ะทานข้าว โดยที่มือข้างหนึ่งข้างหนึ่งพาดสูทราคาแพงเอาไว้ ขณะเดินมาก็ปรายตาคม ๆ มองโต๊ะอาหารที่มีเอมอรและสกาวใจนั่งอยู่ก่อนแล้ว สายตาคมวกมามองที่เอมอรอีกที พอเห็นเด็กสาวแต่งกายด้วยเครื่องแบบนักเรียนก็พอใจขึ้น เพราะวันนี้เธอยังต้องไปเรียนหนังสืออยู่ ครั้นเมื่อชายหนุ่มมานั่งที่โต๊ะอาหารก็ไม่ลืมที่จะถามถึงเรื่องที่ค้างเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ที่เอมอรไปบอกกับเขาที่บริษัทว่า แม่เลี้ยงของเขามีเรื่องอยากจะคุยด้วย
“คุณน้ามีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ” เสียงทุ้มที่ถามขึ้นมา ทำให้สกาวใจที่มือข้างหนึ่งกำลังวางแก้วน้ำส้มคั้นลงเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้วเรียวนิด ๆ เพราะคำถามของติณณ์มันทำให้เธองง เธอน่ะหรือมีอะไรจะคุยกับเขา!
สกาวใจจึงปรายตาไปทางลูกสาว ที่รายนั้นเห็นเข้าถึงกับหลบสายตาของเธอวูบแกล้งตักข้าวต้มเข้าปาก สกาวใจจึงถอนหายใจเบา ๆ เข้าใจได้ทันทีว่า
