มินตรานั่งกระสับกระส่าย มองคนนั้นทีคนนี้ทีอยู่ในห้องพักอาจารย์ที่ค่อนข้างเงียบและมีบรรยากาศเหมือนกับห้องสอบสวนนักโทษ เด็กสาวที่มีท่าทีหวาดกลัวกับสายตาของอาจารย์เรืองรินผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่เฮี้ยบที่สุดคนหนึ่งของโรงเรียน และเกรงกับสายตาของท่านผู้อำนวยการของโรงเรียน ผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวและสั่งสมประสบการณ์ชีวิตมาหลายสิบปี ซึ่งเต็มไปด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิยิ่งนัก
มินตราขยับกายเข้ามาหาเพียงตะวันที่นั่งนิ่ง ดวงตาไม่มีแววหวาดกลัวต่อสายตาใด ๆ ทั้งที่เพียงตะวันนั้นมีเรื่องที่ต้องโดนสอบถึงสองเรื่องซ้อนเลยทีเดียว และอีกคนหนึ่งที่มินตราอดหันไปมองเป็นระยะไม่ได้นั่นคือ อาจารย์นันท์นภัส ผู้ที่เป็นใบเบิกทางให้เธอทั้งสองได้ออกไปก่อเรื่องยุ่งยากถึงนอกโรงเรียนนั้น อาจารย์เองก็มีท่าทีสงบนิ่งไม่ต่างจากเพียงตะวัน ทำให้มินตรารู้สึกประหลาดใจขึ้นมาอย่างครามครันกับท่าทางเหมือนกับถอดพิมพ์เดียวกันมา ทั้งสอ
