บทที่5
1058 คำ
หลังจากวันนั้นหญิงสาวก็พยายามเอาอกเอาใจชายหนุ่มอย่างหนักจนเขาเลยหลงไปกับความออดอ้อนความช่างคุยของเธอ ตอนเย็นเธอมักจะชวนเขาไปดูหนังที่คอนโดของเธอกว่าจะกลับออกมาจากคอนโดก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแน่นอนว่าเมื่อขับรถกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลานอนของภรรยาสาวแล้ว นั่นเท่ากับว่าวันๆหนึ่งเขาแทบไม่ได้คุยอะไรกับนรีกุลเลย นรวัฒน์และเกสราไม่เคยเดินเข้าไปในคอนโดพร้อมกันเพราะไม่อยากให้ใครรู้ พวกเขายังไม่ได้มีสัมพันธ์กันอีกทั้งที่อีกฝ่ายพยายามหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ ไม่รู้ว่าทำไมเวลาจะเข้าด้ายเข้าเข็มใบหน้าของนรีกุลก็ลอยเข้ามาจนเขาไม่สามารถไปต่อได้ หลังจากที่นรีกุลเรียนทำอาหารจนจบครอสแล้วหญิงสาวก็เริ่มต้นทำอาหารกลางวันส่งให้นรวัฒน์ทาน
“อย่าทานของจืดชืดพวกนั้นเลยค่ะ มาทานอาหารของสราดีกว่านะคะอร่อยกว่าเยอะ เดี๋ยวสราเอาไปจัดการให้นะคะ” นรวัฒน์พยักหน้าขึ้นลงเบาๆ สรายิ้มเหยียดมองอาหารเพื่อสุขภาพที่นรีกุลตั้งใจทำมาให้ผู้เป็นสามีทานแน่นิ่งอยู่ในถังขยะใบใหญ่ หลังจากนั้นก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพเอาไว้แบบนี้ทุกวัน สักวันเธอจะทำให้นรีกุลอกแตกตาย
ปัจจุบัน
“สรารู้ว่าตอนนี้คุณอาจกำลังสับสน สราจะให้เวลาคุณหมอนะคะ คิดทบทวนเรื่องของเราดีๆนะคะ สราอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีหมอวัฒน์” หญิงสาวยังไม่ยอมรับความจริง หล่อนยกมือขึ้นปาดน้ำตาและพยายามทำตัวเองให้ดูปกติที่สุดก่อนจะเดินออกจากห้องไป วรเวชที่แอบมองอยู่เห็นดวงตาแดงๆของเกสราแล้วก็ยิ่งสงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ดูเหมือนทั้งสองคนจะมีปากเสียงกัน หลังเลิกงานเกสรามารอนรวัฒน์ที่ลานจอดรถโดยหวังว่าจะได้ไปทานข้าวกับเขาเหมือนอย่างเคยแต่ชายหนุ่มกลับปฏิเสธและขอตัวกลับบ้านทันที และคนที่ดูจะแปลกใจที่สุดคงจะหนีไม่พ้นนรีกุลเพราะวันนี้ผู้เป็นสามีกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าทุกวัน
“คุณนรีคะ คุณวัฒน์กลับมาแล้วค่ะ”
“ทำไมวันนี้พี่วัฒน์กลับมาเร็วจัง”
“สังสัยจะติดใจฝีมือการทำอาหารของคุณนรีแล้วไงคะ”
“นรีทำให้พี่วัฒน์ทานมาเป็นเดือนแล้วนะจ๊ะ ถ้าเพราะฝีมือการทำอาหารเขาคงกลับมาบ้านเร็วๆแบบนี้ตั้งนานแล้ว สงสัยวันนี้จะคนไข้น้อย”
“นั่นคุณวัฒน์ถืออะไรมาด้วยก็ไม่รู้ค่ะ”
“ทำไมวันนี้กลับมาเร็วจังละคะ”
“งานไม่ยุ่งน่ะครับ”
“งานไม่ยุ่งได้ด้วยหรอคะเนี่ย” หญิงสาวถามกลับอย่างต้องการจะแซวคนตัวโต
“พี่ขอโทษครับที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ภรรยาของพี่เลย พี่ขอไถ่โทษด้วยของโปรดของนรีได้ไหมครับ” ชายหนุ่มชูกล่องขนมยี่ห้อดังที่เขาตั้งใจไปต่อแถวรอซื้อมาให้หญิงสาวรับประทาน
“ว้าว นรีกำลังอยากทานอยู่พอดีเลยค่ะ เข้าบ้านกันนะคะนรีอยากทานแล้ว” หญิงสาวขยับเดินเข้าไปคล้องแขนผู้เป็นสามีจากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน อิ่มและเอมหันมายิ้มให้กันแล้วก็หัวเราะคิกคักมีความสุขที่นรีกุลยิ้มได้
“เก็บไว้ทานพรุ่งนี้บ้างก็ได้นะครับ” ชายหนุ่มบอกกับคนตัวน้อยที่พยายามจะทานขนมให้หมดวันนี้ให้ได้
“ทานพรุ่งนี้ก็ไม่อร่อยเหมือนวันนี้สิคะ นี่ขนาดแบ่งให้อิ่มกับเอมทานแล้วนะคะยังรู้สึกว่าเยอะอยู่เลย”
“กินเลอะเป็นเด็กเลยเรา” ชายหนุ่มใช้นิ้วหัวแม่มือปาดเศษขนมออกจากริมฝีปากบาง หัวใจสั่งให้เขาก้มลงไปมอบจูบแสนอ่อนหวานให้กับภรรยาคนสวยอัตโนมัติ หญิงสาวมีท่าทีตื่นๆไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอทั้งๆที่มีสาวใช้อยู่ด้วย
“ว๊าย คุณวัฒน์จะสวีทกับคุณนรีแล้วพวกเราขอตัวก่อนดีกว่าค่า”
“พี่วัฒน์อ่ะ นรีอายอิ่มกับเอมนะคะ” หญิงสาวตีไปที่อกแกร่งของชายหนุ่มหนึ่งทีแก้อาการขัดเขิน
“เขินหรอครับ”
“….”
“ว่าไงเขินพี่หรอครับ”
“ก็ ก็”
“สงสัยพี่ต้องทำให้นรีชินซะแล้ว” ชายหนุ่มถือวิสาสะอุ้มขึ้นสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนจากนั้นก็พาเธอไปยังห้องนอนทันที ระหว่างทางเธอได้แต่ร้องบอกว่าเสียดายขนมที่เหลือ ส่วนในใจเขาได้แต่คิดว่าต้องเป็นเขาสิที่เธอต้องการมากกว่าขนม
“ใจเต้นแรงจังเลยนะครับ”
“ก็นรีเขินจะแย่อยู่แล้วไงคะ ปะ ปล่อยได้แล้วค่ะ ไม่หนักหรอคะนรีตัวหนักจะตาย”
“ไม่หนักหรอกครับพี่คงต้องขุนให้นรีอ้วนกว่านี้ซะแล้ว ว่าแต่แน่ใจนะครับว่าจะให้พี่ปล่อย”
“แน่ใจสิคะ”
“พี่ปล่อยแน่แต่ไม่ใช่ปล่อยให้นรีออกไปจากห้องนี้” ชายหนุ่มดันให้หญิงสาวนอนราบไปกับเตียงกว้าง เขาและเธอไม่ได้สวีทกันมานานมากแล้ว วันนี้เขาจะขอชดเชยทุกอย่างเอง ชายหนุ่มพยายามปลุกเร้าอารมณ์ให้คนตัวน้อยคล้อยตามตนไปเรื่อยๆจนกระทั่งทั้งสองร่างเปลือยเปล่าอย่างเท่าเทียม อารมณ์ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกถูกปลุกขึ้นมาและแน่นอนว่าเขาจะต้องทำให้หญิงสาวประทับใจไม่รู้ลืม ด้วยความที่ห่างหายกันไปนานพอได้มาใกล้ชิดเป็นหนึ่งเดียวทั้งสองจึงไม่อยากจะผละห่างจากกันแม้เพียงวินาทีเดียว ชายหนุ่มยังคงตักตวงความสุขจากหญิงสาวรอบแล้วรอบเล่าจนเธอต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากให้เขาหยุดการกระทำก่อนที่เธอจะสลบไปเสียก่อน
- ผู้เขียน
