ความคิดขบถต่อกาจน์นำพาแพรวพิมพ์มาถึงกรุงเทพมหานครได้ในเวลาถัดมา เนื่องจากว่าค่ำแล้วเรื่องหาทางเข้าบ้านจึงเป็นเรื่องที่ต้องครุ่นคิด นับว่าฟ้าดินยังเมตตาในขณะที่กำลังคิดไม่ตกว่าจะนั่งแท็กซี่หรือว่าเรียกรถเมล์เข้าบ้านดี สายตาได้เหลือบเห็นหน้าจอโทรศัพท์ที่เอามาดูเวลานั้นมีสายเรียกเข้าจากโมกข์ พอเป็นพี่ชายของเพื่อนที่หล่อนสัมผัสได้ว่าเขาใจดีคนนี้หล่อนก็รับสายอย่างไม่ลังเล
“สวัสดีค่ะพี่โมกข์” ส่งเสียงที่เหมือนค้นหาฟางเส้นสุดท้ายโดยไม่เกรงกลัวว่าเขาจะสัมผัสได้ว่าดีใจแค่ไหนที่เขาโทรหา เพราะหล่อนรู้สึกโล่งใจและไว้ใจมากกว่าที่จะคุยกับเขาระหว่างนั่งแท็กซี่ไปที่บ้าน เขาเป็นคนคุยสนุกคุยยาวถึงบ้านได้แน่นอน
“แพรว... พี่มีเรื่องรบกวนหน่อย เกี่ยวกับงานวันเกิดมีนาวันมะรืนจ้ะ”
“ว่ามาได้เลยค่ะ ไม่มีปัญหา คุยได้”
“คือพี่อยากขอหมายเลขสั่งซื้อขนมร้านที่แพรวเคยเอามาให้มีนาหน่อย ที่วันนั้นพี่ได้ทานด้วยพวกขนมจี
