“เข้าใจแล้วครับ ว่าที่คุณทำไปทั้งหมดเพราะหน้าที่ ถ้าอย่างนั้นเราเข้าด้านในกันเถอะครับ เดี๋ยวนิ้วของผมเกิดติดเชื้อขึ้นมาคุณจะเดือดร้อนเปล่าๆ” คำพูดแกมประชดประชันสร้างความงุนงงแก่พยาบาลสาวอยู่ไม่น้อยแต่ถึงกระนั่นเธอก็ยอมเดินตามหลังของเขาไปติดๆ และช่วยทำแผลให้อย่างเบามือจนอีกฝ่ายแทบที่จะไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว
“ขอบคุณนะครับ”
“เรื่องแค่นี้เล็กน้อยค่ะ คุณชายนั่งรอในห้องนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันออกไปจัดโต๊ะอาหารให้ก่อนแล้วจะกลับมาเรียกค่ะ” ประโยคบอกเล่าที่ไม่ได้ต้องการคำตอบสิ้นสุดลงก่อนเจ้าของเสียงจะลุกขึ้นเตรียมจะเดินไปทำตามที่ได้บอกไว้ทิ้งให้คนบาดเจ็บนั่งรออยู่อย่างเงียบๆ ตามลำพัง
หายไปไม่นานหญิงสาวก็กลับมาอีกครั้งก่อนจะเดินนำเจ้านายหนุ่มไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ให้เสร็จ ไมล์ทิ้งตัวลงนั่งก่อนจะตวัดสายตามองไปที่หญิงสาวที่กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ยอมที่จะทิ้งตัวลงนั่งเสียทีอย่างไม่เข
