MAFIA X DOCTOR 07 อดีต
1545 คำ
"อ่อ..." พอมินิได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกจุกจนพูดไม่ออกเลย เขารับรู้มาตลอดแต่เลือกที่จะไม่สนใจความรู้สึกของเธอ
"แค่นี้ใช่ไหมที่อยากพูด?" หมับ! คิลเลอร์กำลังเดินสวนไปแต่ว่ามินิไม่ยอมปล่อยให้เขาไปง่าย ๆ เธอรั้งเขาเอาไว้และเม้มปากแน่น
"ทั้งที่รู้ขนาดนั้นแล้วยังไม่สนใจอีกพี่ทำได้ยังไงกัน...?" มินิเงยหน้ามองหน้า
"เพราะว่าฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ มันเลยง่ายที่จะไม่สนใจไงเธออย่าถามอะไรที่จะทำให้ตัวเองต้องเจ็บเลยแล้วก็เลิกชอบฉันซะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นเถอะ" คิลเลอร์แกะมือของมินิออก
"ต้องทำยังไงละพี่ถึงจะมองแล้วชอบมิบ้าง?"
"ฉันมองเธอเป็นเพียงน้องสาวและฉันคิดว่าพ่อของเธอเองก็คงไม่อยากให้เราเป็นมากกว่านั้นด้วย"
"แต่มิไม่ได้อยากเป็นน้องสาวนิ!!"
"เรื่องของเธอ....เพราะต่อให้เธออยากเป็นมากกว่านั้นฉันก็ไม่สามารถทำให้เธอได้หรอก เธอสั่งให้ฉันฆ่าคนยังง่ายกว่าทำใจรักเธอเลย"
"พี่..." พรึ่บ!! คิลเลอร์สะบัดมือของมินิออกไปและเดินหนีออกไปเลยส่วนเธอได้แค่เสียใจเท่านั้นเอง เธอรู้ว่าเย็นชาและใจร้ายแต่หัวใจของเธอกลับเลือกที่จะรักเขามากกว่าคนดี ๆ ที่เขามาก
"ฮึก!!" มินิพยายามไม่ร้องไห้แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา
วันต่อมา...
โต๊ะอาหารเช้า
"อรุสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ"
"เมื่อคืนนอนดึกเหรอถึงลงมาซะสายเลย?" มนตรีถามลูกสาวของตัวเองที่วันนี้เธอลงมาทานข้าวเช้าสายกว่าปกติเพราะว่าเมื่อคืนนี้เธอมัวแต่ร้องไห้และเสียใจเกี่ยวกับเรื่องของคิลเลอร์นั่นเอง เลยทำให้เธอนอนไม่หลับและตื่นสายแบบนี้
"นิดหน่อยค่ะ"
"แล้วทำไมตาบวมอย่างนั้น?" มนตรีสังเกตุความผิดปกติของลูกสาว
"เอ่อ พอดีว่าดูซีรี่ส์น่ะค่ะเลยร้องไห้ให้พระเอกนางเอก" เธอเลือกที่จะปกปิดความจริง
"เป็นหมอแล้วนะทำไมยังดูหนังแบบนั้นอีกละ"
"ผ่อนคลายสมองน่ะค่ะปกติก็ไม่ได้ดูเท่าไหร่..."
"อืม พ่อเข้าใจเป็นหมอมันเครียดนิเนอะ ทานข้าวเถอะต้องไปโรงพยาบาลนิ" มนตรีพยักหน้า
"ค่ะคุณพ่อ" มินิตักข้าวต้มเข้าปากเธอรู้สึกไม่อยากอาหารเท่าไหร่แต่ก็ไม่อยากให้พ่อของเธอเป็นห่วงด้วย
"มินิ..."
"คะ คุณพ่อ?" มินิเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากพ่อของเธอ
"ตั้งแต่เกิดมาพ่อเคยทำให้ลูกเสียใจหรือเปล่า?" มนตรีถามลูกสาวของตัวเองด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ไม่เคยค่ะ...มิดีใจมาก ๆ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาวของคุณพ่อแม้ว่าคุณแม่จะไม่ได้อยู่กับเราแล้วก็ตามแต่คุณพ่อดูแลมิอย่างดีเลยค่ะ" มินิ ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มแม้ว่าเธอจะสงสัยนิดหน่อยว่าทำไมอยู่ ๆ พ่อของเธอถึงได้ถามอะไรแบบนั้นออกมา
"พ่อไม่เคยห้ามอะไรลูกเลยใช่ไหม?"
"ใช่ค่ะ"
"พ่อซัพพอร์ตตลอดและไม่เคยต้องการอะไรจากลูกเลย ขอแค่ให้ลูกทำในสิ่งที่มีความสุขพ่อยินดีจะสนับสนุนลูกเสมอ"
"คุณพ่อเป็นอะไรหรือเปล่าคะ???" ยิ่งมนตรีพูดเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้มินิรู้สึกว่าพ่อเธอแปลกไป
"พ่อไม่เคยขออะไรจากเราเลยใช่ไหมตั้งแต่เด็กจนทุกวันนี้"
"ค่ะ คุณพ่อต้องการอะไรบอกมิมาได้เลยค่ะ"
"อย่ารักคิลเลอร์..."
"....!!" กึก!! สิ่งที่มนตรีพูดออกมาทำให้หัวใจของเธอร่วงไปกองกับพื้น
"คิลเลอร์ไม่ใช่ว่าไม่ดีหรอกนะเพราะว่าพ่อเองก็เลี้ยงคิลมาตั้งแต่เด็ก...ตั้งแต่ที่พ่อแม่เขาจากไป พ่อรักคิลเลอร์เป็นเหมือนลูกชายคนหนึ่งของพ่อเพราะฉะนั้นทั้งคู่ก็เหมือนพี่น้องกัน พ่อไม่อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสามคนแย่ลงเพราะเรื่องนั้น และอีกอย่าง...ลูกก็รู้ว่าคิลเลอร์เป็นอะไร...พ่อไม่อยากลูกต้องไปลำบาก"
"คุณพ่อคะ..."
"การเป็นคนรักของมาเฟียมันไม่สนุกหรอกนะ และอีกอย่างพ่อคงทนไม่ได้ถ้าต้องเห็นลูกเจ็บตัวเพราะการเป็นคนรักของมาเฟีย"
"เอ่อ มิว่าคุณพ่อไม่ต้องคิดมากหรอกนะคะมิกับพี่คิลเลอร์มัน...เป็นไปได้ยากค่ะ" เพราะเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย... ฉะนั้นความสัมพันธ์ของเขากับฉันมันเป็นไปไม่ได้เลย
"พ่อเองก็ไม่รู้นะว่ามันจะเป็นยังไงแต่พ่อขอ...แค่เรื่องเดียว...อย่ารักคิลเลอร์เลย พ่อไม่อยากให้ชีวิตลูกลำบาก"
"ค่ะ คุณพ่อ..."
หลายวันต่อมา
ผับ KK
"นั่งเลยครับสาว ๆ "
"อยากเชื่อเลยว่าหมอผู้รักสุขภาพอย่างหมอต้าร์จะมาที่แบบนี้ด้วย???" แนนเพื่อนของมินิพูดขึ้นวันนี้เพื่อนที่เรียนมาด้วยกันของมินิชวนกันมาที่นี่มาเที่ยวผับเพื่อพักผ่อนจากเรื่องงาน
"ตอนนี้ยังมาได้อยู่ก็มาเถอะเพราะว่าถ้าหลังจากนี้จะว่างหรือเปล่าก็ไม่รู้เนอะ...มินิ^^" มิคยิ้มให้มินิที่ตอนนี้เธอกำลังสนใจคิลเลอร์ที่นั่งอยู่ไกล ๆ แถมยังมีผู้หญิงคนอื่นอีก
"ฮะวะว่าไงนะ??" มินิถาม
"เราควรรีบเที่ยวก่อนที่จะไม่ได้เที่ยววว!" มิคพูดเสียงขึ้นอีก
"อ่อออ ใช่ ๆ สั่งเลยเถอะวันนี้เต็มที่ไปเลยยยยยย" มินิพูดอย่างร่าเริงและยิ่งเห็นว่าคิลเลอร์อยู่ด้วยเธอก็ยิ่งอยากประชดเขา
"ค้าบบบบบบบ" หลังจากนั้นโต๊ะของมินิก็สั่งเหล้าสั่งเครื่องดื่มมาเยอะเลยทุกคนดื่มกันอย่างสนุกสนานส่วนสายตามินิก็ยังมองคิลเลอร์อยู่และบางครั้งก็เห็นว่าคิลเลอร์ก็มองเธอเช่นกันเพราะงั้นเลยเธอยิ่งแสดงอาการเรียกร้องความสนใจ
"วู้ววววว!!!" พอเหล้าเข้าปากมินิก็ทั้งเต้นและโยกย้ายส่ายเอวไม่หยุดแถมดื่มเยอะมากด้วย
"มินิเบาหน่อยเมาแล้วนะ" มิคพูดและขยับเข้าใกล้พยายามโอบเอวของมินิ
"ไม่เมาาาาา!!เอ้าาา!!ชนนนนนนน!!!!!!"
เวลาต่อมา...
หน้าร้าน
"อ้วกกกกกกกกกก!!แหวะ!!!" พอดื่มเข้าไปเยอะ ๆ มินิก็เมามากจนออกมาอ้วกหน้าร้านเลยโดยมีมิคตามมาดูแลด้วยเพราะว่าเขาเป็นห่วงเธอ เขาแอบชอบเธอมานานแล้ว
"ไหวไหมมินิกลับบ้านเถอะเดี๋ยวมิคไปส่งเอง" มิคลูบหลังของมินิ
"อุ๊บ!!แหวะ!!มะไม่เป็นไรหรอกอ้วกแล้วก็น่าจะดีขึ้นอะ แหวะ!!"
"น้ำ..." มิคยื่นน้ำเปล่าให้มินิ
"ขอบใจนะ..." หมับ!! มินิรับไป
"ไม่เป็นไรหรอกมิคอยากดูแลมินินะ...แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ แบบนี้" เขาพูดและมองมินิตาหวาน
"หืม?" มินิรู้สึกแปลก ๆ กับคำพูดของเขา
"อยากดูแล...มากกว่าเพื่อน" มิคยิ้มอ่อน
"เอ่อ...ขะ...."
"แรดดีนะ...เมื่อหลายวันก่อนบอกชอบผู้ชายอีกคน อีกวันจะเอาผู้ชายอีกคน" มินิยังไม่ทันได้ตอบอะไรเสียงของคิลเลอร์ก็ดังขึ้น
"อะไรของพี่?" จากเมา ๆ มินิแทบสายสว่าง
"ร่าน"
"เฮ้ยยย!!มึงเป็นใครเนี่ยกล้ามาพูดแบบนั้นกับมินิได้ยังไงวะ?!" มิคที่ได้ยินก็โมโหมาก
"เสือกเหี้ยอะไรด้วยละนี่มันเรื่องของกูกับอีหมอมัน" หมับ!!! คิลเลอร์กระชากแขนของมินิอย่างแรงจนเกือบล้ม
"ไอ้..."
"มิค...นี่ 'พี่ชาย' เราเองอะ เดี๋ยวเราขอคุยกับ 'พี่ชาย' ก่อนนะ" มินิเน้นคำว่าพี่ชายเป็นพิเศษทำให้คิลเลอร์คิ้วกระตุกนิดหน่อย
"อ่อ...งั้นมิคเข้าไปรอในร้านนะ" พอรู้ว่าเป็นพี่ชายเลยอ่อนลงทันที
"อืม..." มินิมองมิคที่เดินห่างออกไป
"เหอะ!!หน้าตามันก็เหมาะกับเธอดีนะคบกับมันสิจะได้ไม่ต้องมาชอบฉัน"
"เมื่อกี้ยังทำตัวหวงก้างอยู่เลย คราวนี้มาผลักไสบ้าปะหรือโรคประสาทกำเริบ"
"มินิ!!!!"
"พี่ไม่ชอบฉันก็ไม่ต้องชอบแต่อย่ามาบอกให้ฉันรักคนอื่น เพราะว่าถ้ามันรักได้อย่างใจคิดก็คงรักไปแล้ว!!!ไม่ต้องรอให้พี่มาบอกหรอก!!!!"
"ชอบฉันใช่ไหม?" คิลเลอร์ถามเธอ
"อืม"
"รักฉันมากหรือเปล่าละ?"
"ก็...มากมั้ง"
"ยินดีรอฉันไหม?"
"รอ...นานแค่ไหน?"
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"แล้วระหว่างรอมิจะได้อะไรละ?"
"ได้ตัวฉัน"
"แล้วหัวใจละ?"
"ก็รอไง...ที่บอกว่าให้รอคือรอให้ฉันรักเธอ"
"เหอะ...บ้าไปแล้ว"
"เธออยากลองไหมละถ้าไม่อยากฉันก็ไม่บังคับหรอกนะ"
"พี่คิดอะไรอยู่แน่...มิตามพี่ไม่ทันแล้วนะ เดี๋ยวไล่ เดี๋ยวด่า เดี๋ยวเหมือนหวง เดี๋ยวก็ผลักไส คราวนี้มาบอกให้รอ...รอให้พี่รักมิเหรอ??"
"...."
"มิไม่เข้าใจเลยเว้ย!!!!"
"อืม งั้นก็ถือว่าไม่ได้ยินที่ฉันพูดแล้วกัน"
"ดะเดี๋ยว!!อะเออ!!ก็ได้!!!!" เธอคิดว่าไม่ได้ใจก็เอาตัวมาก่อนแล้วกันวะ!!!
และนั่นก็คือคำถามที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นแบบปัจจุบันนี้
- ผู้เขียน
