วันต่อมา
โรงพยาบาล
ห้องทำงานหมอมินิ
ก๊อก ๆ
"เชิญเลยค่ะ" มินิกำลังอ่านชาร์จคนไข้เหมือนทุกวันอยู่ ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมินิคิดว่าเป็นพยาบาลน้ำตาลเลยอนุญาตให้เข้ามาได้ทันทีอย่างไม่มีความลังเล
"ผมบอกว่าให้ไปเยี่ยมผมบ้างไงครับ?" เสียงไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ดังขึ้นทำให้มินิเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะพบว่าเป็นโดมนั่นเองที่เข้ามาแถมร่างกายของเขาก็ยังไม่ได้หายดีด้วย
"นั่งก่อนสิคะเดี๋ยวแผลจะฉีกเอาได้" มินิทำนิ่งก่อนจะบอกให้โดนนั่งลงเธอห่วงเขาในฐานะหมอคนหนึ่งเท่านั้นไม่ได้คิดอะไรเลยทั้งนั้น
"เป็นห่วงผมเหรอครับ?" โดมถามและอมยิ้มคิดว่าหมอมินิมองว่าตัวเองพิเศษเขาประทับใจเธอมาก ๆ ที่สามารถช่วยเขาได้แถมยังหน้าตาสวยกล้าพูดกล้าตอบโต้กับเขาอีกด้วย เขาชอบมินิเข้าให้แล้วแต่เหมือนว่ามินิจะยังไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่นัก
"ฉันเป็นห่วงในฐานะหมอคนหนึ่งค่ะแถมคุณยังเป็นคนที่ฉันผ่านตัดด้วยฉันไม่อยากให้ใครมาว่าได้ว่าผ่าตัด
