ฉินเสี่ยวหรานทุ่มเทเวลาให้กับร้านเสื้อผ้าของเธอโดยมีเว่ยเซียวคอยช่วยเหลือและรับส่งเวลาไปทำงานรวมถึงเวลาเลิกงาน ในเวลานี้เธอไม่รู้ว่าเขาสามารถไปทำงานช้าและเลิกงานเร็วได้อย่างไรแต่เขาคงมีวิธีที่ไม่เอาเปรียบคนอื่น ไม่อย่างนั้นพ่อของเธอคงจะพูดอะไรแล้ว
แต่ถึงฉินเสี่ยวหรานทุ่มเทให้กับร้านแต่ว่าเธอไม่ลืมเว่ยเซียวคนที่ช่วยเหลือเธอมาตลอด เมื่อไหร่ก็ตามที่เขามาหาฉินเสี่ยวหรานจะพยายามทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะไม่ให้เขาต้องมานั่งรอเฉยๆ
“เสี่ยวหราน เสื้อผ้าราวที่ตัดเย็บสัปดาห์ที่แล้วตอนนี้มันขายได้ทั้งหมดแล้วนะ ฉันคิดว่าจะเอาเสื้อผ้าที่จะขึ้นขายพรุ่งนี้ขึ้นรอก่อนร้านจะได้ไม่โล่งจนเกินไป” ยวี่ฉินที่เป็นผู้จัดการร้านและตรวจสอบความเรียบร้อยของร้านเมื่อครู่เข้ามาภายในห้องเพื่อบอกกล่าว
ฉินเสี่ยวหรานพยักหน้า “เอาตามที่พี่คิดว่าดีเลยค่ะ ช่วงนี้ฉันคงไม่ได้ไปลงไปหน้าร้านบ่อยๆ มีลูกค้าหลายคนที่ต้องการฝีมือของฉันใ
