Phiangrak’s part
ฉันมองโต๊ะอาหารที่ตัวเองและเพื่อน ๆ ช่วยกันจัดจนเสร็จด้วยความภูมิใจ แม้จะไม่ได้สวยเทียบเท่ามืออาชีพที่มาจัด แต่ก็มั่นใจว่าไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ากันสักเท่าไหร่หรอก
ที่ร้านข้างหน้ามีรักเวลามีลูกค้ามาจองสำหรับงานเลี้ยง ฉันก็มักจะจัดโต๊ะด้วยตัวเอง ลูกค้าไม่ได้สั่งไว้หรอกว่าให้จัด ฉันแค่อยากให้เขาประทับใจก็เท่านั้น
ก็เลยพอจะมีฝีมือด้านนี้อยู่บ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ตกแต่งดอกไม้ใส่แจกันสวย ๆ วางไว้เป็นจุด ฉันวางไว้เพื่อแบ่งเขตสำหรับการเสิร์ฟอาหารเป็นชุด ๆ เลย จะได้ง่ายตอนที่นำมาเสิร์ฟ
“พี่เวลล์คะ ปูให้ทีมงานเข้ามาดูค่ะ” เสียงแป๋นดังขึ้นมา ฉันหันไปมองที่ต้นเสียง เป็นจังหวะที่ฝ่ายนั้นเดินเข้ามาพอดี เธอมองผลงานของฉันด้วยสายตาที่คล้ายกับประหลาดใจ คงคิดไม่ถึงว่าจะออกมาดี
“พี่บอกไม่ต้องแล้วนี่”
“ปูเป็นห่วงน่ะค่ะ กลัวว่าจะเละ”
“แล้วเละไหมคะ” ฉันถามขึ้นมา อยากรู้เหมือนกันว่าจะกล้าตอบออก
