หลังจากนั้นไม่ถึงชั่วโมง นางแบบสาวก็เดินหน้าบึ้งตึงกลับเข้ามาในบ้าน ตัวต้นเหตุอย่างฉันจึงย่องไปแอบฟังเงียบ ๆ
“หมายความว่าไงคะพี่เวลล์”
“เขาน่าจะทำได้ ไม่รู้จะจ่ายให้เปลืองทำไม”
“ปูหมายถึงที่พี่บอกว่ากลัวยายนั่นงอน” สีหน้าของยายปูบ่งบอกถึงความโกรธขั้นสุด นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ โกรธจนอกแตกตายไปเลย!
“เขาให้พี่พูด”
“แล้วพี่ก็พูดตาม?”
ขนาดยืนดูอยู่ห่าง ๆ ยังเห็นว่าบนใบหน้าสวยนั้นมีน้ำตาอยู่
“ก็พี่จะกินข้าว”
“ปูไม่เข้าใจค่ะ”
“เอาเป็นว่าไม่มีอะไร พี่พูดเพราะพี่จะกินข้าว” สามีของฉันนี่ก็น่าหยิกนักเชียว ตอบแบบไม่ให้อีกฝ่ายคิดมาก แม้จะเป็นเรื่องจริงก็เถอะ
“โอเคค่ะ ปูจะเชื่อพี่”
หา? ทำไมเชื่อง่ายจัง ไม่สนุกเลย!
ฉันพ่นลมหายใจออกมาแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนจะเดินออกจากที่แอบฟังมายังบันไดซึ่งอยู่ตรงโถงกลาง
“สามี ขึ้นห้องค่ะ” ก่อนจะขึ้นห้องขอให้ได้กวนประสาทยายนั่นต่ออีกหน่อยเถอะ เห็นว่
