แม่บ้านสาวพรหมจรรย์
บทที่ 10
พราวเนตรไม่ชอบตัวเองเลยที่มักจะหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดีเสมอยามที่เห็นคีแรนพาผู้หญิงมานอนค้างที่บ้าน แม้ว่าชายหนุ่มจะกระทำแบบนี้มาเนิ่นนานแล้วก็ตาม
“ว่าคนอื่นไม่ดี แล้วตัวเองล่ะ เจ้าชู้ยักษ์ มั่วไปเรื่อย”
หล่อนบ่นกระปอดกระแปด ก่อนจะสะดุ้งเมื่อลำดวนเรียกขึ้นข้างหลัง
“พราว มีคนมาหาแน่ะ”
หล่อนรีบสลัดความโมโหไร้ที่มาของตัวเองออกไปชั่วคราว และหันไปฝืนยิ้มให้กับลำดวน
“ใครเหรอคะพี่ลำดวน”
“แฟนของพราวไง”
พราวเนตรลุกขึ้นยืน สีหน้าเต็มไปด้วยความแคลงใจ
“พี่ชัย...มาทำไมกันนะ”
“พี่เห็นหิ้วอะไรมาเต็มเลย คงซื้อของมาฝากพราวนั่นแหละ”
พราวเนตรฝืนยิ้มน้อยๆ “ขอบคุณพี่ลำดวนมากนะคะ เดี๋ยวพราวขอตัวก่อน”
หล่อนกำลังจะเดินไป แต่ลำดวนเรียกเอาไว้ ทำให้หล่อนต้องหยุดเดิน
“มีอะไรเหรอคะพี่ลำดวน”
สีหน้าของลำดวนดูเคร่งเครียด และน้ำเสียงก็จริงจังจนหล่อนต้องหยุดฟัง
“พี่เคยเห็นแฟนของพ
