แม่บ้านสาวพรหมจรรย์
บทที่ 8
บ่ายวันต่อมา อภิชัยเดินเข้ามาในบ่อนพร้อมกับเพื่อนอย่างสมภพ
“เป็นอะไรไปวะไอ้ชัย หน้าตาเครียดๆ ชอบกล”
อภิชัยหยุดเดิน มองหน้าเพื่อน ก่อนจะพูดสิ่งที่ทำให้ตัวเองทุกข์ออกมา
“ก็เรื่องพราวน่ะสิ”
“อ้าว มีอะไรเหรอ”
สมภพตั้งใจฟัง ในขณะที่อภิชัยยิ่งหน้าเคร่งเครียดขึ้น
“ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ไม่มีเวลาให้กูเลย แถมแตะเนื้อแตะตัวก็ไม่ได้ สะบัดออกตลอด สงสัยกลัวทองหลุดล่ะมั้ง” อภิชัยประชดประชันอย่างไม่พอใจ
“เฮ้ย...นี่มึงอย่าบอกนะว่าคบมาตั้งหลายปียังไม่ได้แอ้มน่ะ”
สีหน้าของสมภพเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
อภิชัยกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
“จะได้แอ้มได้ยังไงวะ วันๆ เอาแต่ทำงาน ไม่เคยออกไปเที่ยวกับกูเลย พอไปแต่ละทีก็หอบครอบครัวไปด้วยทุกครั้ง”
“ถ้าเป็นแบบนี้ กูว่ามึงเลิกๆ ไปเถอะว่ะ เหมือนคบหากับแม่ชีไม่มีผิดเลย” สมภพเห็นใจเพื่อน
“ถ้าไม่รักคงเลิกไปแล้วล่ะ” อภิชัยถอนห
