ตอนที่ 47

1068 คำ

เพียงแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รถสปอร์ตราคาแพงระยับก็แล่นมาจอดที่หน้าโรงแรมนั้น โรงแรมที่หล่อนเคยพาวินเซนต์มากินไอศกรีม และมันก็คือที่เดียวกันกับที่วินเซนต์ได้เจอกับคุณลุงลูกโป่ง ซึ่งตอนนี้หล่อนก็ได้รู้แล้วว่าคุณลุงลูกโป่งคนนั้นก็คือเดมอนนั่นเอง ทำไมนรกถึงยังไม่คิดจะปล่อยมือจากหล่อนบ้างนะ จะปล่อยให้หล่อนมีความสุขบ้างไม่ได้เลยหรือไง “ลงมาได้แล้ว” เสียงกระด้างดุดันของเดมอนดังขึ้นทันทีเมื่อรถจอดสนิท เขาก้าวลงไปจากรถ และยืนรอหล่อน มือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะเปิดประตูรถและก้าวตามเขาลงไป ดวงตากลมโตแดงช้ำ มองเขาอย่างตัดพ้อ “นายน้อย...ปล่อยพวกเราไปไม่ได้เหรอคะ” “ฉันปล่อยเธอได้ มันง่ายนิดเดียว แต่กับวินเซนต์ เขาเป็นลูกของฉัน และฉันจะไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงแพศยาอย่างเธอพรากเขาไปจากฉันได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว” “นายน้อย...” “เลิกพล่ามได้แล้ว น่ารำคาญ” เขาคว้าแขนของหล่อนและฉุดกระชากให้เดินตามเข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม