หลังจากส่งลูกชายที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว พะแพงก็มานั่งรอคุณลุงลูกโป่งของวินเซนต์ที่ร้านกาแฟใกล้ๆ กับโรงเรียนอนุบาล หล่อนจิบกาแฟรอเขาก่อนเวลา ในสมองก็มโนไปต่างๆ นานาถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
หล่อนภาวนาให้คุณลุงลูกโป่งของวินเซนต์เป็นผู้ชายใจดีมีเมตตาเหมือนคำบอกเล่าของลูกชายด้วยเถอะ
มือเล็กยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบอีกครั้ง ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายทอดมองออกไปนอกประตูกระจกของร้านกาแฟที่นั่งอยู่ ก่อนที่จะเผยอปากกว้าง อุทานด้วยความตกใจ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับรถสปอร์ตหรูคันหนึ่งที่ขับมาจอดที่หน้าร้านกาแฟ ความคุ้นตาทำให้หล่อนรู้ดีว่าเป็นรถของใคร
“นายน้อย...” ลมหายใจของหล่อนสะดุดกึกอยู่แค่ลำคอ ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ
ทำไมโลกกลมแบบนี้นะ
ร้านกาแฟคับแคบไปถนัดตาเมื่อเดมอนที่มีเรือนกายสูงสง่าก้าวเข้ามาภายใน หล่อนหน้าซีดเผือด รีบหันหน้าไปด้านข้างของโต๊ะและจับเส้นผมยาวดำขลับมาปิดหน้าปิดต
