ไม่ว่าหล่อนจะเรียกดังขึ้นแค่ไหน เขย่าตัวเขาแรงเท่าไหร่ คนตัวโตก็แค่พลิกกลับไปกลับมา จากนั้นก็หลับต่อไป หล่อนทั้งเป็นห่วงและมันเขี้ยวในเวลาเดียวกัน
ผู้ชายอันตรายนี่เวลาป่วยช่างน่าตีดีแท้
หล่อนเข่นเขี้ยวคนที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าในใจ สมองพยายามคิดหาทางที่จะทำให้เขากินยาให้ได้
“หวังว่าวิธีนี้จะได้ผลนะ”
ยาแก้ปวดเม็ดสีขาวถูกหย่อนลงในอุ้งปากของหล่อน ก่อนที่พะแพงจะขยับตัวและก้มหน้าลงไปทาบปากประกบจูบ บังคับให้คนตัวโตที่กำลังหลับกลืนยาลงไปในลำคอ
“อื้อ...”
เขาขัดขืน แต่หล่อนไม่ยอมแพ้ ขยับปากและใช้ลิ้นดุนดันเม็ดยาเข้าไปในปากของเขาได้สำเร็จ ก่อนจะรอจนกว่าเขาจะกลืน จึงขยับปากออกห่าง
หล่อนหอบหายใจด้วยความเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะหน้าแดงก่ำเมื่อคนที่หลับตาอยู่เมื่อครู่นี้ลืมตาขึ้นมามอง
“เธอทำอะไร”
“นายน้อย...”
หล่อนผละออกห่าง และระบายยิ้มแก้มแดงก่ำ “นายน้อยตัวร้อน แพงก็เลย...ให้กินยาน่ะค่ะ”
“ด้วยวิธีจู
