คืนนี้อากาศรอบกายไม่ได้หนาวไปกว่าทุกค่ำคืนที่ผ่านมา แต่หัวใจของเขากลับหนาวเหน็บราวกับกำลังแช่อยู่ใต้ธารหิมะใหญ่ น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาอาบแก้มอีกครั้ง น้ำตาที่เขาไม่เคยยอมให้ใครได้เห็นมันอีกตั้งแต่เติบใหญ่
“เธอใจร้ายเหลือเกินแพตตี้...ทิ้งทั้งฉันทิ้งทั้งลูกชายของเรา”
น้ำสีอำพันในแก้วใสเทหายเข้าไปในลำคอจนเกลี้ยงทุกหยด ความเจ็บปวดหลั่งไหลอาบไล้อยู่ภายในก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจมากมายมหาศาลยิ่งนัก
เขาเจ็บปวด เขาทรมาน และพยายามคิดว่ามันคือความฝัน ความฝันที่ตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เป็นความจริง พะแพงไม่ได้ทิ้งเขาไป หล่อนยังอยู่ ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขา...แต่มันคือความจริง ในเมื่อตอนนี้เขาไม่ได้ฝันไป และพะแพงก็จากไปแล้วอย่างใจดำ
เขาคงทำให้หล่อนอึดอัด เขาคงทำให้หล่อนรู้สึกไม่ปลอดภัย และเขาคงใจร้ายกับหล่อนมากมายเกินไป พะแพงถึงได้หาทางดิ้นรนหนีออกไปแบบนี้
“ทำไมไม่อยู่รอฟังคำว่ารักจากฉันก่อนแพตตี้...
