“แล้วคนที่ผมเรียกล่ะ ทำไมยังไม่มา”
เดมอนโวยวาย เมื่อเห็นป้ามิเชลล์ปรากฏตัวขึ้นภายในห้องนอนของตัวเองเพียงคนเดียว
“เอ่อ...แพตตี้เป็นไข้น่ะค่ะ ก็เลยมาไม่ไหว”
คนที่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียงดีดตัวนั่งตรงทันที ดวงตาสีฟ้าเข้มวาบวับขึ้น
“ไม่สบาย...?”
“ค่ะ”
“ป่วยได้ยังไง เมื่อตอนบ่ายยังเห็นแข็งแรงดีอยู่เลยนี่”
คำพูดของเดมอนทำให้ป้ามิเชลล์อดสวนออกไปไม่ได้ “ก็นายน้อยไม่ให้เธอพักเลยนี่คะ”
“ป้า-มิ-เชลล์”
เจ้าของชื่อก้มหน้าหลบสายตาเมื่อถูกเดมอนเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงดุดัน
“เอ่อ ป้าขอโทษค่ะ”
เดมอนกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ รู้สึกหงุดหงิดจนแทบจะควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่ได้
“แล้วเป็นอะไรเยอะหรือเปล่า”
“เอ่อ ก็น่าจะเป็นหนักเหมือนกันค่ะ”
“งั้นก็ไปเรียกหมอมาตรวจ อ้อ แล้วตอนที
