“คุณหมอ...ได้โปรดเก็บเรื่องที่ดิฉันตั้งท้องไว้เป็นความลับได้ไหมคะ” พะแพงวิงวอนนายแพทย์ที่มาตรวจอาการถึงห้องพักทั้งน้ำตา
“ได้สิครับ มันเป็นสิทธิ์ของคนไข้”
พะแพงยกมือขึ้นไหว้คุณหมอสูงวัย “ขอบพระคุณมากค่ะคุณหมอ”
“แต่ว่าอย่าลืมบอกเรื่องนี้กับพ่อของเด็กด้วยนะครับ”
คำพูดของคุณหมอใจดีทำให้พะแพงยิ่งเจ็บร้าวทรมาน หล่อนพยายามฝืนยิ้ม แต่น้ำตาก็ไหลพรากออกมาแทน
“ค่ะ คุณหมอ”
“งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ แล้วก็อย่าลืมกินยาบำรุงที่หมอจัดเอาไว้ให้ตามเวลานะครับ”
“ค่ะ”
หล่อนมองคุณหมอสูงวัยเดินออกไปพ้นห้องพักแล้ว จึงปล่อยหยาดน้ำตาออกมาอย่างสุดกลั้น มือเล็กยกขึ้นอุดปากปิดกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้สุดกำลัง แต่กระนั้นเสียงแห่งความเสียใจก็ยังคงเล็ดลอดออกมาทำร้ายอยู่ดี
ลูกเหรอ...
เดมอนไม่มีทางต้องการเด็กคนนี้ แม้ว่า
