ลินด์ค่อยๆ ลืมตาขึ้น พบว่าเบาะรถถูกปรับให้เอนตัวลงเพื่อให้เธอนอนสบายขึ้น มือเล็กแตะหลังใบหูตนเองเบาๆ พลางมองชายหนุ่มกำลังขับรถอยู่ด้วยแววตาสั่นไหว ไม่ผิดที่เขายังสงสัยเธออยู่...
“ตื่นแล้วเหรอ หลับไปแค่แป๊บเดียวเอง” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นโดยที่ไม่ได้หันมอง
“ค่ะ คุณจะพาหนูไปไหนเหรอ” เธอกดปุ่มปรับระดับที่นั่งให้เหมือนเดิม มองไปรอบข้างทางเต็มไปด้วยเนินเขาและทุ่งหญ้าสลับต้นไม้น้อยใหญ่ ดูร่มรื่นและเงียบสงบมาก
“บ้าน”
“บ้าน...”
“บ้านของฉัน”
“บ้านของคุณราม...”
“ใช่ เป็นของฉันก็ต้องย้ายมาอยู่ด้วยกัน”
คนตัวเล็กเหวอไปครู่หนึ่ง กะพริบตาปริบๆ มองคนด้านข้าง ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ
“หรือไม่อยาก”
“อยากค่ะ หนูอยากอยู่ใกล้คุณ” หญิงสาวปรับสีหน้ายิ้มร่าเริง น้ำเสียงสดใสขึ้น
“หนูยื่นมือออกไปข้างนอกได้ไหม”
เสียงเล็กทำให้ชายหนุ่มยกยิ้มเอ็นดูก่อนจะกดปุ่มคำสั่ง ไม่นานหลังคารถเปิดประทุนก็เปิดออก มือเล็กยกขึ้นสัมผ
