ผมตามเธอไปที่มหาวิทยาลัยก็ดันเป็นช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมผมก็ไปตามหาเธออีกแต่ก็ไม่เจอ
ผมตามหาเธออยู่นาน ...จนผมจบปีสี่ และไปเรียนต่อ
ที่อเมริกาอีกสองปี ผมก็ยังพยายามตามหาเธออยู่ แต่จนแล้วจนรอดผมก็ไม่เคยเจอเธออีกเลย หลังจากเรียนจบผมก็ทำงานเป็นบ้า
เป็นหลัง แต่ทุกครั้งที่ผมนอนกับผู้หญิงสิ่งที่ตามมาคือผมไม่สามารถนอนร่วมเตียงกับใครได้ มันเลยทำให้ความสัมพันธ์ไม่สามารถพัฒนาต่อกับใครได้
คุณหญิงรุ้งทอง หรือ คุณแม่ของผมท่านพยายามให้ผมไปพบจิตแพทย์เพื่อแก้ปัญหานี้ ซึ่งผมก็ไม่ยอมไป จนท่านสุดจะเหนื่อยใจและยอมแพ้กับเรื่องนี้ จนกระทั่งวันหนึ่ง
"ผมบอกแม่แล้วไง ว่าผมไม่ได้บ้า ทำไมต้องให้ผมไปพบจิตแพทย์"
"แม่ไม่ได้ว่าเราบ้า แต่เรามีปัญหา..มีอย่างที่ไหน นอนเตียงเดียวกับผู้หญิงไม่ได้"
เห้อ...เรื่องของผม นี่แม่ต้องรู้ทุกเรื่องสินะ ก็อย่างว่าผมไม่เคยมีความลับกับแม่ แม่ผมเป็นผู้หญิงหัวสมัยใหม่ ท่านอยู่กับผมใ
