ตอนที่ 6: ว่าด้วยเรื่องปัจจุบัน
343 คำ
ตอนที่ 6: ว่าด้วยเรื่องปัจจุบัน
เผลอแป๊บเดียว…จากที่ปริ้นส์ขยับมานั่งใกล้ ๆ และเอื้อมมือมากอดเอวเธอได้สักพัก เขาก็ก้มลงขยี้ปากเธอจนหญิงสาวอ่อนระทวยไปหมดทั้งตัว เด็กบ้าอะไรริมฝีปากโคตรหวาน รักษาเธอต้องเก็บอาการหน่อย
"ปริ้นส์ อือ"
"คิดถึง"
"อืม.."
"พร้อมหรือยัง" เขาถอนจูบจากปากเธอจากนั้นก็ไซ้ซอกคอ มือไม้เริ่มลูบไล้แผ่นหลังไปพร้อม ๆ กับสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อ.. เอ๊ะ
"ปริ้นส์ ไอ้เด็กบ้า"
" คำก็เด็กสองคำก็เด็ก เดี๋ยวโดนแน่"
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร ลากเธอออกมาจากบาร์ ขึ้นลิฟต์โซน VIP ลิฟต์นี้เข้าออกโดยใช้การสแกนลายนิ้ว นี่แหละมั้งที่บอกว่าเขาเส้นใหญ่
"ปริ้นส์จะไปไหน"
"ไปทำให้คนบางคนรู้ว่าปริ้นส์ไม่เด็กแล้ว"
"เอ๊ย... ปริ้นส์ รักษาเดินได้ไม่ต้องอุ้ม"
"เดินช้า คนแก่ก็งี้แหละ"
ไม่เพียงแค่อุ้มเขาทั้งหอมแก้มทั้งจุ๊บปาก ขนาดยังไม่ถึงห้องนอน รักษารู้สึกเหมือนตัวช้ำไปหมดแล้ว เฮ้อ…
ห้องที่ปริ้นส์พามา ใหญ่เกือบครึ่งของทั้งชั้นของโรงแรม
ห้องตกแต่งด้วยความเรียบแต่หรู คุมโทนสีน้ำเงินเข้มทั้งห้อง
" ค้างนี่ได้ไหม" เขาส่งสายตาอ้อนวอน
" อะไรนะ นี่นายชวนฉันมานอนกับนายเหรอ ปริ้นส์ รักษายังไม่พร้อม"
" ค้างเฉยๆ ขอนอนกอดเฉยๆ อยากรู้ว่าจะหลับไหม แต่ห้ามหนีกลับนะรอบนี้ปริ้นส์ไม่ยอมแน่"
"แน่ใจนะว่าแค่กอดเฉยๆ"
"อือ"
คนบอกว่าแค่นอนกอดเฉยๆ ก็วางคนตัวเล็กลงบนเตียงนุ่ม จากนั้นก็ยังอ้อยอิ่งอยู่กับริมฝีปากหญิงสาว
" ปริ้นส์ รักษาไม่มีชุดนอน"
" ไม่ต้องใส่ก็ได้.. อือ"
" ไหนบอกว่าจะนอนกอดเฉยๆ ไง อือ.. อือ ปริ้นส์"
" มากกว่านั้นได้ไหม.. ไม่ไหวแล้วรักษา" คนอายุน้อยกว่าครางเสียงนุ่ม
- ผู้เขียน
