“เพราะกลัวจะรักคุณนะสิครับ ผมมีแต่ตัวกลัวจะไม่เหมาะสมกับคุณหนูอย่าง...” หญิงสาวรีบยกมือแตะริมฝีปากเขาเพื่อไม่ให้พูดในสิ่งที่คิดออกมา
“รักก็คือรัก คุณป๋าชื่นชมคุณมากๆ เลยค่ะ ท่านอยากได้คุณมาเป็นเขยขนาดโทรไปให้คุณมาสอนขับรถฉันเลยนะ”
“แต่ก็ไม่ได้สอนเพราะมัวแต่สอนขี่ม้าแทน” พรตดนัยพูดเข้าทางตัวเองอีกจนได้ “เรามาขี่ม้ากันต่อดีกว่านะครับ เผื่อจะได้มีหลานให้ท่านเร็วๆ” นั่นประไรคนเจ้าเล่ห์ ชอบนักเชียวขี่ม้าเนี่ย ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา แรงดีไม่มีตกเลย แต่เธอเองก็ชอบ อยากให้เขารักแรงๆ น่าอายไหมล่ะ
แล้วเขาก็พาเธอขี่ม้ารับอรุณอย่างสุดหฤหรรษ์ โดยที่เธอและเขาผลัดกันเป็นจ๊อกกี้จนเหนื่อยหอบก่อนจะหลับใหลไปอีกครั้ง
หน้าห้องโถงของคฤหาสน์เจ้าสัวจรัล พรตดนัยยืนจับมือเย็นเฉียบของจัสมินพลางคลึงหลังมือเธอเบาๆ ร่างบางถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองชายคนรัก
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมพร้อมจะปกป้องคุณจาก
